In Uit-magazine regio 026 verscheen in het oktober 2004 nummer

"Ook mijn vader was een groot en vrolijk fluiter"

"Juliana leek een beetje op mijn moeder"


'Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk'.Wie een kijkje neemt op de website van Herman van Veen raakt snel in dezelfde stemming als de fluitend levensgenieter, die vrolijk door het beeldscherm wandelt. Het versje is afkomstig van zijn aan zijn brein ontsproten creatie Alfred Jodocus Kwak. "Da fluitje is misschien wel het geluid, dat het meest bij me past", zegt Van Veen er zelf over. "Ook mijn vader was een groot en vrolijk fluiter. Zo blijf ik met hem verbonden."

In 1965 debuteerde hij in het theater met zijn muzikaal clowneske programma Harlekijn. Een jaar later was hij te gast in het televisieprogramma De Vuist van Willem Duys. Slaand op een Turkse trom zong hij het lied 'Drie Schuimtamboers'. Sindsdien reist Herman van Veen de hele wereld over met zijn voorstellingen. De geboren Utrechter is zanger, acteur, componist, performer, schrijver van kinderboeken en dichter. Ofwel: een artistieke duizendpoot.

Herman van Veen is inmiddels goed voor honderden kunstzinnige producties. Van zijn hand kwamen al 132 cd's, zes dvd's, een zestigtal (kinder)boeken en tientallen scenario's voor speelfilms en muzikale theatervoorstellingen. In zijn loopbaan zag Van Veen inmiddels de halve aardbol. Een snelle blik op zijn agenda leert dat hij dit jaar en volgend voorjaar behalve in Nederland tevens te zien was en is in Liechtenstein, Zwitserland, Oostenrijk, België, Duitsland en Luxemburg.

Hij speelt zijn voorstellingen daarom in vier talen. Geen sinecure, zo lijkt het. Immers: andere landen, andere culturen, andere gewoontes, andere humor. Moet hij zijn programma's daarom niet steeds aanpassen?
"Misschien ontstaat de humor wel, doordat ik me juist niet aanpas en is mijn verbazing over die andere reacties juist de geestigheid."


Kinderen


Het overrijden van een eend na een voorstelling vormde voor Van Veen in 1979 eigenlijk de aanleiding tot de uitgave van het eerste kinderboekje van Alfred Jodocus Kwak, dat inmiddels in twintig talen is vertaald.Van Veen is niet alleen om die reden en om zijn kinderoptredens populair bij de jeugd. Hij zet zich ook op allerlei fronten in voor kansarme kinderen. Hij was jarenlang bestuurslid van Unicef Nederland is en thans goodwill-ambassadeur van die organisatie. Verder stichtte hij daarna vier organisaties, waaronder de Herman van Veen Foundation. Alle vier staan ze voor de rechten van het kind en proberen ze die rechten handen en voeten te geven door middel van kleinschalige projecten in ontwikkelingslanden en Europa.

Voorstellingen voor kinderen vereisen van Van Veen een heel andere aanpak dan die voor volwassenen."Je kunt ze niet met elkaar vergelijken. Kinderen beleven een voorstelling letterlijk. Volwassenen realiseren zich de betekenis van mijn metaforen."

De muzikale kunstenaar steekt zijn adoratie voor andere beroemde persoonlijkheden overigens niet onder stoelen of banken. Zo schreef hij na het overlijden van koningin Juliana een soort muzikale aubade voor haar. "Zoals ik ook in dat liedje zing, leek Juliana een beetje op mijn moeder", legt hij uit. "Juliana was als het ware een wat mindere deftige versie." Met enige melancholie en een 'serieuze' knipoog: "Ook was zij de moeder van een hele goede vriendin. Ik zong het vooral als troost voor haar."


Snoeien


Ondanks zijn volle agenda met optredens, reizen en repetities ziet Van Veen toch nog kans om tijd aan zijn hobby's te besteden. "Maar mijn werk is mede mijn leven. In de uren bij mijn gezin ben ik een verwoed tuinman. Ik kan minstens zo goed snoeien als viool spelen. En ik plant net zo graag als ik zing en geniet evenveel van de dieren als van het drinken van een jonge borrel."

Herman van Veen heeft er inmiddels een artiestencarrière van ongeveer 39 jaar opzitten. Van stoppen wil hij echter nog niets weten. "Mijn grootste wens is om gezond en gelukkig met mijn dierbaren in een vredige wereld 102 jaar te worden. Ik hoop tevens dat ik tot m'n laatste snik zal kunnen zingen, om dan met een laatste zucht mijn 102 kaarsen op mijn verjaardagstaart uit te kunnen blazen."