5 mei 1971 stond in het Utrechts Dagblad


Herman van Veen wil geen lachsalvo's

Maar ik zal altijd blijven zingen

Voor Nederlands Harlekijn Nummer één, Herman van Veen uit Utrecht is dit een belangrijke week. Eergisteren ontving hij een gouden plaat. Voor vijfentwintig-duizend verkochte exemplaren van zijn - tweede - langspeler, "Herman van Veen". Een plaat, die 'Harlekijn' Herman niet lang in bezit hield en die hij aanbood aan Nederlandse vertegenwoordigers van de Unicef. Ais Nederlands vertegenwoordiger van deze wereldorganisatie gaat Herman binnenkort naar Amerika. Om er Danny Kaye voor de Unicef te ontmoeten. Wei mee naar huis nam Herman eergisteren zijn nieuwe - vijfde - LP, "Goed voor een glimlach", die deze week is verschenen. Maar er is méér waarom deze eerste meiweek voor de nog altijd van energie bruisende cabaretier een zoveelste mijlpaal in zijn kleurrijke carrière gaat worden. En dat is Amsterdam. Vanavond, 5 mei, gaat zijn show draaien in Theater Carré.

Een grote stap, jazeker. Maar Herman, van Veen is niet bang uitgevallen; hij durft de sprong te wagen naar het podium waar Toon Hermans en Seth Gaaikema hem voorgingen. ,,Waarom niet?" vraagt hij, druk knipperend met zijn lichtblauwe kijkers. En zeker van zijn taak: ..Als ik in een theater kom. dan ben ik meteen op m'n gemak. Of dat nou een klein zaaltje is of een toestand ais Carré, met een mammoetpodium." Herman van Veen is veranderd. Rustiger geworden, vergeleken met enkele jaren geleden, ook al buitelt hij in zijn show zo nu en dan nog dartel over het toneel. "Maar ik boud me tegenwoordig toch wat meer in," geeft de Harlekijn toe. "Ach. je verandert steeds en vergeet niet: toen ik drie jaar geleden begon, was ik nog maar nét van het conservatorium. In de ; praktijk moet je dit vak toch leren."


Bang voor stadionapplaus


Herman van Veen zal het. wal maken, in Theater Carré. Samen met zijn medewerkers Erik van de Wurff, Jan van de Voort, Dicky Heinen en Laurens van Rooyen. Maar voor één ding hoopt hij bespaard te blijven: een stadionapplaus. ..Voor mij alsjeblieft geen lachsalvo's. Wat ik wil. dat is het applaus van een enkeling. Of wat gegrinnik hier en daar. Ik ben het blijst met kleine succesjes en daar werk ik op. Als de mensen dat nou maar begrijpen..."
En nog even over de toekomst: "Ach. ik weet het nog niet tot in details. Ik voel veel voor film. Begrijp me goed, niet als acteur, maar als leverancier van ideeën. Maar zonder theater kan ik beslisc. niet. Ik zal altijd wel op de Bühne blijven staan. Met liedjes, ja. Want zonder zingen ben ik nergens. In mijn liedjes kan ik mezelf stoppen. Alles wat er in me leeft --en dat is vaak héél wat". Even later, bij het afscheid nemen herhaalt hij het. ..Zingen, ik zou niet zónder kunnen. En dan wel graag in een theaterzaal." Eerlijk, had u anders verwacht van een Harlekijn ?'