Ton Henzen schreef 4 maart 1996 in de Meppeler Courant
Herman van Veen's sentimental jouney naar Meppel
"Hij deed al zo gek bij ons in de huiskamer"
MEPPEL - "In 1944 ging.ik met mijn vader het bos in en ik kwam er in de buik van mijn
moeder weer uit,"' vertelt Herman van Veen vrijdag- en zaterdagavond terloops in zijn
nieuwe programma. Zaterdagavond zit zijn vader op rij twaalf. Pa moet hartelijk lachen
om de opmerking van zijn zoon. In de loop van de middag reed hij met Herman richting
Ogterop. "Hoe dichter we bij Zwolle kwamen, hoe Meppelser hij ging praten,"' vertelt
Herman van Veen na afloop van de geweldige voorstelling. Hij is benieuwd naar reacties,
is verre van blasé en er is niets in hem dat ook maar iets, weg heeft van een arrogante
houding van de artiest die begiftigd is met internationale roem. In de foyer hapt hij
gulzig in de door Henk Beuker aangereikte bitterballen. 
Hij zoent tante Femmy, mevrouw
Bralten-de Boer, weduwe van de beminnelijke Jan Bralten senior, bij wiens gezin Herman
vanaf zijn achtste tot zijn zestiende vele schoolvakanties doorbracht. 'In deze zaal,
in het oude Ogterop, heb ik schoolfeesten
meegemaakt. Ik moest een keer tijdens een MMS-feest invallen voor de
pianist,' herinnert hij zich met de lach die de goede tijden aan deze contreien
illustreert, 's Zomers bracht hij door op een familiecamping in Wanneperveen.
'Hij deed al zo gek bij ons in de huiskamer,' weet tante Femmy. 'We hebben wat
afgelachen met hem.'
Talenten
Herman van Veen deelt in zijn show mee dat zijn opa en vader In Meppel zijn geboren.
Zou hij dat ook zeggen op Broadway? Hij werd in maart 1945 in Utrecht geboren, in wijk
C. Een knokbuurt voor de jeugd. De lange uitstapjes naar Drenthe en de Kop van
Overijssel waren een verademing waar hij naar uitkeek. En vooral naar het gemoedelijke,
gezellige gezin waar tante Femmy de scepter zwaaide, waar ome Henk, de kapper,
bij inwoonde. De tien jaar oudere broer van de vader van Herman keerde naar zijn
geboorteplaats terug en trouwde met Klanje de Boer, de zus van Femmy. Volgens haar
werden de talenten van Herman het eerst ontdekt op de Montessorischool. Op het
conservatorium in Utrecht ontwikkelde hij zijn muzikale talenten als violist,
als zanger en als componist.
Toen de nu 77-jarige Jan van Veen twee jaar was, vertrok zijn vader naar Utrecht.
De grootvader van Herman had in Meppel een graanhandel. In Utrecht stapte hij over
op toilet artikelen. Zoon Jan mocht van pa niet in de zaak komen. Deze had wat
minder goede ervaringen met zijn andere zonen. Jan van Veen bleef zijn hele leven
in Utrecht wonen en werkte er als typograaf. Na dertig jaar ging hij bij zijn zoon
werken, 'Ik deed onder meer de publiciteit.'
MSC
Jan van Veen herinnert zich hoe zijn broer flink altijd in de weer was
voor MSC. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van MSC schreef Henk van Veen
een revue en zorgde broer Jan voor decors en versieringen voor het oude Ogterop.
Femmy Bralten schitterde als revuester.
"Daddy", zoals Herman zijn pa noemt, volgde zijn zoon ook tijdens zijn buitenlandse
optredens. 'In Duitsland braken ze, in zalen waar 3000 mensen zaten, de tent af.
In New York gooiden Amerikanen hun hoeden van enthousiasme in de lucht. Maar ja, hoe
gaat het daar, je moet voor de premiere de belangrijke recensenten uitnodigen en op
jouw kosten whisky laten drinken.
Hij trad in een theater opwaaraan 21 muzikanten verbonden waren. Maar Herman had
zijn eigen musici bij zich. Die Amerikaanse muzikanten moesten van de Unions
gewoon worden doorbetaald. Dat was twee weken niet meer op te brengen. Het is
ook ongelooflijk wat hij er daarnaast nog allemaal bij doet." Bijvoorbeeld voor
de Stichting Colombine, warvan Herman medeoprichter is,
die gezondsheid- en milieuprojecten in Europa en de ontwikkelingslanden
ondersteunt en initieert. Hij was ook goodwill-ambassadeur voor Unicef.
Moed
Hij speelt zijn programma ook in het Duits, Frans en engels. Herman
van Veen: "Maar die Utrechtse nummers kan ik in het buitenland niet
spelen." Hij zegt innerlijk sterker te zijn geworden. " Het gaat vooral
om de ,moed het te durven zeggen. Dat heeft met de jaren te maken. Als
je jong bent, denk je alles moet bedenken, terwijl het op straat ligt."
Hij is verre van de onbezorgde artiest. Hij is ook echtgenoot die tijdens
een tournee in Duitsland in het Berlijnse Grand Hotel Deutschland aan huis
denkt en daarover een prachtig lied schrijft. Hij is ook vader. Die zich
zorgen maakt over de avonturenzin van zijn kinderen en in het programma
zegt dat door het gevaar van aids "iedere verliefdheid ook levensgevaar is."
"Mijn zoon is vrijdag naar de wintersport vertrokken. Hij had beloofd
zaterdagmiddag oom een uur of half twee te bellen zodra hij aangekomen
was. Maar de hele middag geen telefoontje. Een minuut voor acht hoorde
ik pas dat alles goed was. Dat is een opluchting." Was de voorstelling
anders geweest als dat bevrijdende telefoontje er niet was geweest?
Herman van Veen: "Ja, en zeker korter…. Om te kunnen bellen."
Ton Henzen
terug naar de index