A.S. schreef op 2 oktober 1969 in De Havenloods

Herman van Veen; een dynamische belevenis.



VLAARDINGEN -Herman van Veen, het onstuimige wonderkind van de Nederlandse kleinkunstwereld, heeft het spits afgebeten van de serie culturele voorstellingen in de Stadsge- hoorzaal. Zijn programma "Harlekijn" veroverde met gemak een stampvolle zaal. Harlekijn Van Veen is een belevenis: een bom in zilverpapier. Soms romantisch en heel subtiel, maar dan barst het glinsterende zilverpapier open en komt de bom tevoorschijn. En explosie volgt. Herman van Veen rent, vliegt, buitelt over het toneel. Onvermoeibaar stoeit hij met een grote trom. Het is verbluffend om te zien en te horen hoe hij minutenlang over de vleugel kruipt of de meest fantastische kolderverhalen uit zijn 23-jaar jonge duim zuigt.

Harlekijn is een fijn, ontspannen programma. Een modern programma, waarin Herman van Veen dankbaar gebruik maakt van de vruchten der moderne techniek en elektronica. Zo gebruikt hij veelvuldig en op geraffineerde wijze psychedelische lichteffecten, terwijl het muzikaal decor wordt gevormd door elektrische gitaren en een elektrisch orgel. De muzikale waterval stort zich over de zaal uit, dat alles staat onder leiding van de pianist Laurens van Rooyen.

Natuurlijk waren alle grote vrienden en bekenden van Van Veen aanwezig: de oude man in "Adieu café", Suzanne en de Schuimtamboers.

Als een oase van rust in het snelle programma was daar een "tour de chante': van songfestival-winnares Lenny Kuhr, bijgestaan door haar gitarist Piet Sauer (de vriendelijk buigende jongeling die een gitaar laat klinken zoals het behoort), vertolkte zij een vijftal uitstekende chansons, waaronder, uiteraard, de Troubadour.

Met dit programma heeft men midden in de roos geschoten. Het is van harte te hopen dat ook de andere pijlen die Stadsgehoorzaal-bedrijfsleider W. B. van Ginneken op zijn culturele boog heeft, treffers zijn.