in de STORY van week 43 van 2006 schreef Karin Riethoven


Herman van Veen's bijzondere band met Paul van Vliet


'Een vriend is voor altijd,' zegt Herman van Veen (61) over zijn boezemvriend Paul van Vliet (70). 'Een vriend heb je niet voor een paar jaar. Dat kan niet, want dan is er geen sprake van vriendschap.' Maar wat hebben die schaats en die sok daarmee te maken?

Door KARIN RIETHOVEN

Een van Herman vanVeen's beste vrienden is cabaretier Paul van Vliet. Bij de uitreiking van het cd-boek van Herman van Veen sprak STORY met de cabaretiers over hun vriendschap en over die eerste bijzondere ontmoeting in het huis van Wim Kan... 'Veertig jaar geleden hebben we elkaar leren kennen, thuis bij Wim Kan,' herinnert Herman zich. 'Het was winter en Wim woonde aan het water, dat toen bevroren was.
Wim had voor Paul en mij schaatsen en sokken geregeld. Met z'n drieën zouden we gaan schaatsen. Paul en ik kenden elkaar destijds niet persoonlijk. Ik had wel van hem gehoord, maar meer ook niet. Het klikte echter direct. We zaten op dezelfde golflengte, hadden aan een half woord genoeg. En sinds dag één is dat zo gebleven.

Na de dood van Wim kregen we beiden een heel bijzonder cadeau van zijn vrouw: de sok en de schaats van onze kennismaking. Zoiets kon alleen Wim Kan bedenken."Het is niet zo dat we wekelijks bij elkaar over de vloer komen,' zegt Paul. 'Maar we spreken elkaar regelmatig en een paar keer per jaar komen we samen. Dat is voldoende om de vriendschap in stand te houden.We gaan elke keer verder waar we de vorige keer gestopt waren.'
De raakvlakken? 'Ach,' zegt Paul, 'we zijn allebei wars van de Nederlandse showbizz en de oppervlakkigheid daarvan. Onze zielen vinden zich juist in de dingen die we naast het podium doen. Zoals ik me al jaren inzet voor Unicef heeft Herman ook allerlei stichtingen in het leven geroepen waarmee hij met name kinderen wil helpen. Dat we ons daarvoor allebei inzetten, geeft een extra band.' Hoe hecht hun vriendschap is, blijkt wel uit de periode dat Paul van Vliet ernstig ziek was.'Een paar jaar geleden was Paul heel erg ziek,' vertelt Herman. 'Het was zelfs zo erg dat niemand, behalve zijn directe familie, aan zijn bed mocht staan. Maar ik wel. Dat vond ik een heel grote eer. Voor mij betekende dit dat Paul me als meer dan een vriend ziet. Ik ben familie geworden...' Het was dus vanzelfsprekend dat Paul en zijn vrouw Lidewij bij de cd/boekpresentatie van Herman aanwezig waren. Speciaal voor deze gelegenheid had Paul een tekst geschreven.
'Wij geven elkaar nooit cadeautjes, maar zingen of spreken elkaar toe,'lacht Herman. 'Toen Paul vorigjaar zijn zeventigste verjaardag vierde, heb ik een nummer voor hem geschreven. En nu had hij mooie woorden voor mij. Het eindigde met de tekst:
Broeder, ik hoor bij jou. Daar kan ik helemaal in meegaan. Paul en ik horen bij elkaar...'