Nieuws van de Dag
Henk van der Meyden

Herman van Veen hield hof in CARRÉ

31 oktober 1978
EEN DUIDELIJK ONTROERDE PAUL STEENBERGEN COMPLIMENTEERDE MET ZijN VROUW MYRA WARD een vermoeide, maar gelukkige HERMAN VAN VEEN in diens kleedkamer in theater CARRÉ na afloop van zijn laatste voorstelling in deze zaal. Dat was slechts één. van de indrukwekkende momenten op deze laatste avond en nacht van HERMAN VAN VEEN in CARRÉ.


Nederlands grootste toneelkunstenaar eerde op zijn eigen wijze Nederlands wonderkind van de showbusiness HERMAN VAN VEEN. Een hulde van een levend geworden monument aan een man die nog miljoenen in vele landen aan zijn voeten zal krijgen.


Spontaan


PAUL STEENBERGEN, een bescheiden man, anders nooit zo gul met zijn loftuitingen, zei: „Als ik in 1923 bij mijn debuut bij mijn vader geweten had dat dit wat Herman nu doet, ook zou kunnen en als ik de kans ervoor gehad had, zou ik toch nooit het niveau van Van Veen gehaald hebben. Je merkt, niet aan hem dat hij zich inspant.
Hij komt zo ontspannen op het publiek over. Het was alsof Herman van Veen je aan iets wilde laten proeven, waar je net niet bij kon. In de kleedkamer zag je de spanningen die hij heeft gehad duidelijk van hem afvallen.
Ineens werd hij een mens die rust uitstraalde. Ik heb hem laatst op de televisie gezien. Ik heb hem toen meteen een brief geschreven. Ik ben geen man die snel iets schrijft aan iemand die hij alleen maar kent van naam. En ik vond dat we hem ook in werkelijkheid moesten zien. Dit was de eerste keer".

Myra Ward zei: „Hij is 'n natuurtalent, die alle facetten van zijn talent onbewust uitbuit zonder dat hij een stempel op zichzelf drukt. Paul en ik moeten hier nog lang over discussiëren. Het was heel bijzonder".

In de kleedkamer bleef even een gelukkige Herman van Veen achter. Hij dronk een glas champagne en even later in de nacht kwam hij de foyer van CARRÉ binnen, waar hij een groot aantal vrienden en vriendinnen en mensen van wie hij houdt, had uitgenodigd. Met zijn medewerkers van HARLEKUN gaf Herman een echt groots theaterfeest.

Een artiest in hart en nieren. Een theaterdier zonder weerga hield hof in CARRÉ.


Engels


Hij werd op de party verwelkomd door CARRE-directeur GUUS OSTER. Deze deed dit in het Engels, omdat hij vond dat al de gasten, evenals Herman, een internationaal niveau hadden.
Oster: ,,Herman, toen ik vanavond even in je kleedkamer die met bloemen overladen was, met je sprak, zei je mij dat je CARRÉ als je navel beschouwde, omdat je daar als vijfentwintigjarige jongen je debuut hield in 1971. Ik weet dat je nu je vleugels gaat uitslaan en na Duitsland en België nu ook Frankrijk en Engeland gaat veroveren. Ondanks de vrees dat je hier met meer terugkomt, zou ik er tóch heel trots op willen zijn om op je volgende aanplakbiljet te zetten: „CARRÉ, de navel van Herman van Veen".
Maar welk lichaamsdeel," aldus Guus Oster, „moet ik er dan op laten afdrukken bij een Toon Hermans een Paul van Vliet of een Bette Midler?"

Van Veen omarmde Guus Oster spontaan. Men genoot van het schitterende koude buffet met kreeft, zalm, Parma-ham en. gerookt wild zwijn. Er werd champagne geschonken en iedereen amuseerde zich. Herman bewoog zich tussen zijn gasten met zijn MARLOUS FLUITSMA, met wie hij zo gelukkig is.


Eerlijk


Ruud Jacobs was er met Liselore Gerritsen. Liselore was enthousiast:
„Herman en ik spreken eigenlijk dezelfde taal,", zei ze. „Hij is zo onthutsend eerlijk in zijn emoties op het toneel en privé. Hij staat daar toch maar alleen en gooit zijn ziel bloot. Een unieke, enige man van wie je onmiddellijk aanneemt dat het waar is wat hij zegt. Hij gaat niet over platgewalste paden, maar het nieuwe dat hij brengt is zo wezenlijk zoals zich daar maar zelden door anderen geopenbaard wordt."

De ouders van HERMAN VAN VEEN waren er ook. Zij waren met hun dochter Mary. Hermans moeder zei , Ik heb natuurlijk alles van Herman gevolgd. Deze show heb ik al tientallen malen gezien. Mijn moederhart bonst iedere keer als hij het toneel opkomt''.

Enthousiasme was er ook bij SIMON CARMIGGELT. ,,Ik heb Herman," aldus Carmiggelt. ,,al die elf jaar gevolgd. Hij is heel bijzonder. Grappen verzinnen -over iemands rug is zo gemakkelijk- Herman doet met zijn werk nooit iemand pijn. Hij doet niet grappig, hij is grappig. Herman heeft het intelligente inzicht dat geestig zijn bloedernstig is. In zijn show vergeet hij dat nooit.
Niemand ontsnapt immers aan de armoedige, kleine sleur, waar het leven toch een beetje uit bestaat. Hij doorziet dat leven en zijn theoretische kennis heeft hij nu verweven met emoties. Al datgene wat hij overbrengt is zijn eigen engagement.
Al zijn gevoelens heeft hij herschapen in theater en dat naar buiten is zijn vertaling van een overtuiging. Herman is een echte clown. Ik zou geen ander kunnen noemen, die een schaduw van hem zou kunnen zijn."


Rust Onze minister van CRM, mevrouw M. H. M. F. Gardeniers-Berendsen, was er met haar man. Ze zei:
" Thuis hebben we bijna al de platen van Herman. Ze worden regelmatig gedraaid. Zij geven rust en ontspanning en je leert er telkens een heleboel van. Nu ik hem voor het eerst zag, gingen mijn ogen open.
Hij is een man van wie je meteen zou kunnen houden. Hij ontroert op het juiste moment, waarna hij meteen weer verdrietig en cynisch wordt. Een echt mens, eigenlijk zonder glamour.
Het was geen gladde show. Een happening eigenlijk, zoals die ik zelden gezien heb. Hij gaf ons met z'n allen zoveel vreugde mee. Ik werd er koud en warm van. Dat samen genieten van iets onneder- lands, iets dat uit de hemel gevallen zou kunnen zijn, maar wel ongrijpbaar is".

Herman maakte op zijn party een wat verlegen indruk. Toch is hij duidelijk een man die weet wat hij wil.
Hij zei: ,,Angst voor collega's heb ik niet. Ik presenteer mij zelf, mijn eigen gedachten mijn hart en daardoor bestaat er voor mij geen concurrentie. Er wordt in ons land vind ik teveel geknipoogd naar overbekende vormen van entertainment. In Nederland voel ik me dan ook het meest aangetrokken tot WIM KAN, die mij dan ook in 1976 de Louis Davids- ring gaf.

Bij mij bestaat behoefte datgene wat ik lief heb, meteen en intens uit te voeren. Ik ben steeds bezig mezelf te vinden mijn echte carrière heb ik tot morgen uitgesteld.
Theater is voor mij de enige manier mijn idee van leven kenbaar te maken. Ik kom niet met iets maar met mezelf. Je komt nooit verder dan het projecteren van je eigen beperktheden. Als ik mijn hand open dan is dat mijn hele lichaam wat die hand openperst. Dit werken van mij en mijn naaste medewerkers van HARLEKIJN is continu een grote discipline tonen".



Henk van der Meyden