| Leidsch Dagblad Bert Koekebakker |
Herman van Veen: |
31 maart 1977 |
|
Herman van Veen is een
woordkunstenaar en een
theaterpersoonlijkheid, die
bij velen van zijn bewonderaars hoog staat aangeschreven. Velen weten echter
niet, dat Herman zich ook
nog actief inzet voor de noden van de mensen in de
Derde Wereld. Hij doet dat
binnen de onlangs door hem
opgerichte stichting 'Colombine'.
Wat beoogt nu precies die Stichting? Herman: "Om het initiatief van verloskoffers voor de Derde Wereld concreet gestalte te geven, heb ik gezocht naar een vorm, die volledig los gezien moest worden van de "stichting Harlekijn" en van de per'soon van Herman van Veen. Daartoe leek maar een middel geëigend: het oprichten van een nieuwe stichting. Ik heb gekozen voor de naam "Colombine, omdat Colombine, zoals bekend de vrouw is van Harlekijn. Ik wil via de stichting Colombine hulp verlenen aan de in nood verkerende bevolking van de landen in de Derde Wereld. Dat probeer ik in eerstc instantie door geld bijeen te krijgen voor medische apparatuur. Het namelijk een, vooral bij Unicef beter bekend feitt, dat vele dorpen een groot aantal Afrikaanse landen verstoken zijn van de meest elementaire medische voorzieningen. De bewoners moeten vaak kilometers lopen (soms met zieke kinderen op hun rug) orn hij de dichtstbijzijnde medische post te komen. Het doel van onze actie is het bijeenbrengen van een zo groot mogelijk aantal verloskoffers, die dan naar de verafgelegen en moeilijk bereikbare dorpen in de Derde Wereld gestuurd zullen worden." Wat moeten wc precies verstaan onder het begrip "Standaarkits", de naam, die aan de verloskoffers is gegeven? Herman: standaardkits zijn koffers, waarin een groot aantal belangrijke medische instrumenten zitten, die nodig zijn om bij een bevalling zo efficiënt mogelijk te assisteren. Een vroedvrouw in de ontwikkelingslanden zal met behulp van een dergelijk verloskoffer zonder problemen zelfstandig een bevalling kunnen verrichten. Het is onze opzet, dat het stationeren van de verloskoffers ervoor zal zorgdragen, dat de overbelaste medici in de ontwikkelingslanden hun handen vrij krijgen voor ingrijpende operaties. Tot heden zijn zij verplicht bij elke bevalling aanwezig te zijn, waardoor veel van hun kostbare tijd in beslag worqt genomen." Moet het bijeenbrengen van het geld voor de verloskoffers langs verschillende wegen gebeuren? Herman: "Ja, in de eerste plaats wil ik vijf aan mi,j uitgereikte gouden platen na afloop van verschillende thealervoorstellingen Amerikaans verkopen. Ik vermoed, dat een groot aantal mensen onder mijn publiek bijzonder graag zo'n gouden langspeelplaat in hun bezit willen hebben. Daarnaast zal de wetenschap, dat zij met het bieden een goed doel steunen, het enthousiasme alleen maar doen toenemen. Een andere manier om aan het geld te komen is een gedeelte van de opbrengst van een sprookjesboek, dat ik heb geschreven, voor het goede doel beschikbaar te stellen. Dat sprookjesboek heet "Alfred J. Kwak" en van het boek wordt ook een langspeelplaat gemaakt. Ik heb aan de illustratrice Annet Kossen gevraagd, of zij het boekje van tekeningen wilde voorzien. Ik hoop dat het boekje veel verkocht zal worden, zodat ik een belangrijk deel uit mijn verkoop-opbrengsten ter beschikking kan stellen aan Unicef, die er weer verloskoffers voor kan kopen". Maar Herman heeft nog meer pijlen op z'n boog? Herman: "Ja dat klopt. Ook heeft de stichting "Club der Carnavalsprinscn,' acties voor het goede doel in het vooruitzicht gesteld. Daarnaast heb ik een groot aantal Nederlandse artiesten, onder wie Thijs van Leer en Louis van Dijk bereid gevonden voor dit goede doel een landelijke tournee te maken". Voelt Van Veen zich met "Unicef' verwant? Herman: "Ja, ik ben al tien jaar Nederlands ambassadeur voor Unicef omdat ik bijzonder begaan ben met het lot van de kindertjes uit de Derde Wereld. Het fantastische van die organisatie vind ik, dat men helpt zonder te kijken naar de oorzaak, die die hulp noodzakelijk heeft gemaakt. Zo helpt men zowel in landen met linkse als in landen met rechtse dictaturen. Zonder aanzien des persoons. Zwart en blank, geel of rood; daar waar de nood het hoogst is, is Unicef aanwezig". Duitsland Hoe gaat het verder met zijn theatercarrière? Herman; "We treden nog een aantal keren in Nederland op met ons theaterprogramma en daarna gaan we voor een jaar naar Duitsland. Ik zal dan een jaar lang in Duitsland gaan werken voor o a. de "Bayerische Rundfunk", terwijl mijn vrouw Marlous in Duitsland voor de televisie een kinderprogramma gaat doen. Ik ga daar ook theateroptredens verzorgen in grote Duitse Steden als Berlijn, Hamburg en Münchcn. In het begin had ik wel veel moeite mijn teksten in het Duits met de nodige dosis humor te brengen. Maar na veel geduld is het toch gelukt me de Duitse taal eigen te maken. Ik kan nu een Duitse zaal net zo bespelen als een Nederlandse en beheers ook de intonaties en de verschillende zinswendingen volledig, die bepaalde opmerkingen een leuk en komisch karakter moeten geven. Kun je zeggen, dat Herman van Veen zijn theatercarriere in dienst wil stellen van zijn idealen. Herman: "Ik geloof, dat het een combinatie van beiden is. Natuurlijk ben ik tot, in het diepst van mijn ziel theaterman, maar daarnaast ben ik in staat door mijn bekendheid bepaalde van mijn idealen meer profiel te geven. Ik geloof, dat als Herman van Veen zich indentificeert met de doelstellingen van een internationale organisatie als "Unicef' dat zeer positief op het publiek overkomen. Bert Koekebakker |