Drentse Courant
Ton Ouwehand

,Ik zing en vertel waar ik op dat moment mee bezig ben'

Het "dagboek" van Herman van Veen

30 mrt 2000

Een boek, een cd, een tour met het RosenbergTrio en een geflopte film. Herman van Veen is niet te stuiten. Hij begint aan een nieuwe serie theatervoorstellingen.
"Als ik honderd keer hetzelfde moest doen, zou ik gek worden." De muzikale duizendpoot treedt morgen en zaterdag op in De Tamboer in Hoogeveen.



In de boekhandel ligt sinds kort zijn bundel ? Het Badhuis en andere verhalen. Met een vrolijke cd getiteld Je zoenen zijn zoeter met het Rosenberg Trio is zijn platenoeuvre tot 116 gestegen. Hij heeft er net een tournee door Europa met de mannen van Rosenberg opzitten. Er is een serie speciale kerstconcerten geweest. En dan is er nog die alom neergesabelde speelfilm Nachtvlinder. En dat alles in de laatste paar maanden van de vorige eeuw.

Maar eens even rustig aan een nieuw millennium beginnen is er voor Herman van Veen niet bij. Bruisend als altijd staat hij aan de vooravond van zo'n honderd voorstellingen in de Nederlandse theaters. "Druk? Dat valt best mee. Rosenberg was gewoon een soort mazzel. Een paar jaar geleden kwam dat idee ineens op. We fiedelden met elkaar en het klikte zo goed dat we de agenda's hebben getrokken. Zo van: zullen we een toertje doen als we vrij hebben?"
Elke voorstelling van Herman van veen is anders. "Als ik in Enschede speel of in Bergen op Zoom is dat een andere voorstelling. Dat is altijd zo geweest. Ik zing de dagprijs. Een voorstelling is een soort dagboek. Ik zing en vertel waar ik op dat moment mee bezig ben. Als ik honderd keer hetzelfde zou moeten doen zou ik gek worden. Zou ik me dood vervelen. Ik ben een muzikanten ik hou van spontaniteit. Wanneer er in de actualiteit iets gebeurt waar ie niet omheen kunt, dan wil ik daar met een lied of een verhaal op reageren. .Jacques Brel zei ooit tijdens een tour de chant dat hij het gevoel kreeg dat hij Jacques Brel speelde. Door zo'n voorstelling levend te houden, loop je dat gevaar niet omdat het programma tijdens een tour zo wisselt, zijn er zelfs tientallen mensen die veertig, vijftig keer komen kijken. Die voorstellingen moet je zien als een ontmoeting. We serveren niet uit wat we zorgvuldig in een keuken hebben uitgedacht."

Oude vriend

Zijn onlangs verschenen boek Het Badhuis en andere verhalen is opgedragen aan 'zijn oude vriend Willem Wilmink. In het verklarend personenregister wordt de Enschedese letterkundige 'Hollands' Meester Schrijver' genoemd. "Willem Wilmink en ik kennen elkaar al sinds 1965. Toen ik nog aan het conservatorium studeerde en hij docent was op de universiteit. Ik herinner me een avond voor het corps die hij had georganiseerd met teksten van Piet Paaltjens. Hij had mij als zanger ingehuurd. Ik moest muziek zingen van Misha Mengelberg. Die vloog alle kanten op. En aan het einde moest ik een asbak laten vallen.

"De vriendschap met Wilmink is er in de loop der jaren alleen maar hechter op geworden. Niet dat we elke week bij elkaar op de thee gaan, maar we hebben een warm en intensief contact. Voor mij is Willem Wilmink een van de mooiste mensen die ik ken. Hij behoort tot de zuiversten. Iemand met een formidabele integriteit. Ik ben blij dat ik hem ken." Herman van Veen doet van alles. Schrijft, produceert, speelt viool, maakt films. Maar in de eerste plaats voelt hij zich zanger. "Van alles wat ik doe zing ik het liefst Dan ben ik het dichtst bij. Zingen is een manier van leven. Een keer ben ik mijn stem kwijt geweest. Dat was in Berlijn. Ik deed de soundcheck en er kwam geen geluid. Een combinatie van verdriet, verkoudneid, vermoeidheid, stress en woede. Dat had bij mij de zaak ontregeld. Ik dacht dat nu de eerste keer in mijn leven was aangebroken dat ik een voorstelling moest annuleren. Maar 's avonds om acht uur bleek het wel gewoon te gaan.

Ideale dag

Als het enigszins mogelijk is, dan staat bij Herman van Veen de hele dag in het teken van het optreden 's avonds. "De ideale dag? Ik sta op en maak ontbijt. Bak eitjes, zet thee en maak toast. Ontbijten met krantje, liefst veel kranten. En dan lees ik altijd wel dingen waar ik zeker iets over moet zeggen. Vervolgens ga ik anderhalf uur wandelen terwijl ik de voorstelling doorneem. Dan wandel ik de voorstelling. Vanavond ga ik het zo doen, ik ga dat en dat zeggen. Daarna in de auto stappen of in het vliegtuig en die voorstelling dan inderdaad doen. Dat is fantastisch. Maar soms gaat de telefoon. Of er komt een fax. Dan blijf ik ergens steken.

"In een voorstelling is het soms moeilijk om bij de les te blijven. Door wat ik privé meemaak. Waarom heeft ze dat nou gedaan, schiet er door mijn hoofd. Of hoe kan ze nu zoiets zeggen op een dag dat ik een voorstelling heb. Hoe kunnen de kranten dat nou schrijven...
"En soms word ik afgeleid door iets in de zaal. Ontzettend lastig als ik de concentratie niet kan opbrengen. Dan loop ik achter mezelf aan. Zo'n man bijvoorbeeld op de eerste rij die veertig minuten naar z'n schoenen zit te kijken. Mijn fout is dat ik het zie. Want dan wil ik de voorstelling wel stilzetten en een opmerking maken in de trant van: zit u naar een speelfilm van Spielberg te kijken? Of: ruik ik vies? Maar aan de andere kant kan zo'n man kan ook blind zijn. Dan zit hij geconcentreerd te luisteren. Dan heb jé een enorm probleem.

"Of je ziet het bordje nooduitgang, waar een scherf af is. Groen bordje met zo'n stukje wit. Dan denk je ondertussen: waarom hebben jullie dat glaasje niet vervangen? Eh dan schiet dat verhaal van Toon Hermans door je kop: net of het vlekkie groter wordt..."



Ton Ouwehand


Herman van Veen, met Erik van der Wurff (piano), Nard Reijnders (sax), Edttk Lee rites (gitaar), Thomas Diriu (bas) en lann (viool). Tournee: vr 31 nut en za 1 apr vanaf 20.15 nur. De Tamboer, Hooge veen en 7 en 8 apr De Kolk, Assen.