| Meppeler Courant Pieter van Veen |
Harry Sacksioni-concert in
Ogterop van grote klasse
|
29 november 1982 |
|
Schaduwen hebben de neiging te
verdwijnen als er een spotlicht op
valt. De schaduwen van Harry
Sacksioni kwamen nauwelijks aan
bod in het felle muzikale licht dat
hij ontstak. De titel bleek geenszins
in staat de inhoud te dekken. Wanneer de inhoud echter van grote
klasse is, speelt dat echter een geringe rol. Harry Sacksioni speelde
dat met zijn medewerkers bedrieglijk ontspannen klaar.
Harry Sacksioni is een knap en kundig gitarist en componist. In talloze voorstellingen van Herman van Veen en een aantal eigen programma's heeft hij dat inmiddels afdoende bewezen. Zondagavond bleek hij ook in staat een concert aan te bieden dat door de uitgebalanceerde vorm van stijlen en instrumenten een muzikaal hoogtepunt in dit muziekseizoen vormde. Zo, als gisteravond, mag hij nog jaren doorgaan, want wat viel er veel te genieten. Niet in het minst - uiteraard - van de gitaren van Harry Sacksioni zelf. Hij had er acht meegenomen en toonde simpelweg door er virtuoos op te spelen aan, welke mogelijkheden ze alle in zich dragen. In zijn handen is dat veel. Er waren duetten op gitaar en harp (Jopi Jonkers) en gitaar en marimba (René Brom) die zijn kunnen nog meer glans gaven. Maar ook als hij niet op de voorgrond trad, maar zich „terugtrok" in het ensemble en men gezamenlijk zijn uitstekend gearrangeerde composities ten gehore bracht, viel er te genieten. Een wonderbaarlijk getalenteerd gezelschap had hij om zich heen verzameld. De één beheersde nog meer instrumenten dan de ander, en zoveel verschillende muziekinstrumenten werden bespeeld, dat uw recensent de tel is kwijtgeraakt. De vele instrumenten vormden echter een ware verrijking voor de harmonieuze composities, doordat er nieuwe en verrassende klankbeelden ontstonden. Talloze onalledaagse combinaties van instrumenten wisselden elkaar naadloos af binnen de nummers, waardoor soms nieuwe klankdimensies werden aangeboord. Nog nooit bijvoorbeeld hoorde ondergetekende een samenspel van harp, gitaar, synthesizer, marimba en accordeon, om er maar eens één te noemen. Er is kwaliteit voor nodig, dergelijke uiteenlopende instrumenten harmonieus binnen een muziekstuk te krijgen. Die kwaliteit bezaten de musici, de componist en de arrangeur. Ook vocaal werd er hoog gescoord. Marijke Nekeman zong met haar aparte, gevoelige stem, een aantal teksten van Rob Chrispijn, ook een vaste medewerker in het Harlekijncircus van Herman van Veen. Haar duet met Jopi Jonker was een hoogtepunt, in een voorstelling met bijna louter hoogtepunten. Na drie toegiften was het dan toch echt afgelopen. Bedankt Harry, en tot ziens! Pieter van Veen |