| Het Binnenhof Ton Oliemuller |
"Kamerrevue" à la Van Veen
veel te zwaar aangezet
|
29 oktober 1977 |
|
We hebben het idee dat Herman
van Veen bezig is een denkfout
te maken. Hij schreef of koos
de teksten voor de jongste Harlekijnproduktie, getiteld „Kamerrevue", die binnenkort in
premiere gaat en ook vanavond
alvast wordt uitgeprobeerd in
het Voorburgse theatercentrum
„De Tobbe". Dit programma is
karakteristiek voor de denkwereld van Herman van Veen en
bovendien vond hij er een fantastische vorm voor, nl. een
mengvorm tussen het klassieke
verschijnsel van de kameropera, een opera met kleine bezetting en een lichte bezongen problematiek en de revue, een
aloud show-verschijnsel op de
luchtige, zeg erotische toer. Had Herman van Veen nu zelf in een hoofdrol gefungeerd, dan zou hij ongetwijfeld diepe indruk gemaakt hebben met dit geëngageerde programma, dat een licht-politieke inslag bezit, maar toch vooral existeert vanuit zijn mens-opvatting, zijn be- kommerdheid om de samenleving. Wat men ook van de teksten van Herman van Veen denkt, hij weet er zelf dat bezwerend-magische effect aan te verlenen, dat uitpuilende zalen vermag aan te spreken. In de „Kamerrevue" bedient hij zich evenwel van mensen als Michiel Kerbosch, Fransje Gelderblom, Anita Riezouw en Marlous Fluitsma, zijn vrouw. Beschikt laatstgenoemde over het verrnogen tot het nuanceren van een tekst, een overtuigend stuk eigen inbreng, de overigen hebben daar aanzienlijk meer moeite mee. zodat men zo nu en dan de indruk krijgt, dat zij bezig zijn een politiek pamflet voor te dragen. En dat kan niet de bedoeling zijn van deze „Kamerrevue". ook al komen daarin zwaarwegende onderwerpen, aan de orde als reageerbuisbabies, abortus, levensangst, oorlog en ander wereldwee. Vooral Michiel Kerbosch geeft aan al deze onderwerpen een veel te zwaar accent, hetgeen ten koste gaat van het speelse element, dat overigens ook veel te weinig steun krijgt van de muziek, nota bene zowel in revue als opera toch de spil waaromheen het gebeuren is gebouwd. Kort samengevat: deze Kamerrevue" kan uitstekend gaan werken als als de uitvoerenden minder nadrukkelijk de tekst er uit gooien, de de regie wat meer het accent gaat leggen op de muziek en er voor een wat gepolitoerder tempo wordt gezorgd. Marlous Fluitsma zit op de goede weg. Als de anderen haar daarin volgen, kan daaruit een heel aantrekkelijke „Kamerrevue"resulteren. TON OLIEMULLER |