Tros kompas Joop Bromet |
"Achterstevoren lachen" |
28 nov 1992 |
| Herman van Veen praat bij de NCRV met kinderen over zijn rijke carrière. Tevens zijn er in het programma opmerkelijke oude en nieuwe opnamen te zien. We schrijven 1968. Ineens was hij er. Herman van Veen, amper 23 jaar en bij zijn eerste programma al overladen met superlatieven. De ene criticus sprak over een 'cabaret- Cruyffie', de ander zag hem al schitteren op Broadway, en 'cabaretvader' Wim Kan omarmde hem als 'het grootste en oorspronkelijkste talent' dat sinds jaren op een Nederlandse Bühne had gestaan. Sindsdien is het talent zijn eigenzinnige weg blijven gaan. Met één groot verschil: het groeiend aantal fans kreeg óók gezelschap van een respectabel aantal tegenstanders, die vooral kritiek hadden op de inhoudelijke kant van het werk van Van Veen. Zijn fraaie stem, zijn muzikale veelzijdigheid en zijn vaak bizarre clowneske invallen hebben nooit ter discussie gestaan. Wel de wat 'zwevende manier' waarop hij aangaf hoe de wereld er hoort uit te zien. 'Van Veenzaamheid', zo noemde men wel de nogal sektarisch aandoende manier waarop zijn 'volgelingen' zijn optredens bejubelen. In die zin is Herman van Veen niet te vergelijken met welke andere Nederlandse artiest dan ook. Ken bezoek aan Herman van Veen heeft voor veel fans iets weg van een 'ritueel'. Van Veen omringde zich al in het begin van zijn carrière met gelijkgestemden, die de kern van Harlekijn vormen: een eigen bv voor initiatieven op theater-, tv-, film-, cd- en boeken- gebied. Harlekijn was ook 'de producent' van een wervelwind aan activiteiten die Herman van Veen in de loop der j aren heeft ontplooid. Een van zijn medewerkers omschreef hem ooit als 'een krachtcentrale die 24 uur per dag in bedrijf is'. Want niets is Van Veen te dol. Nederland mag dan zijn basis vormen, de wereld is zijn speelterrein. In Nederland treedt hij nog selectief op. En dat kan hij zich permitteren. Hij is kind aan huis in alle grote theaters in het Duitse taalgebied, die steevast maanden van tevoren zijn uitverkocht. Daarnaast is hij regelmatig te zien in andere landen met een rijke theatergeschiedenis, zoals Frankrijk en Engeland. Alleen Amerika is nog niet plat gegaan voor hem. Ongeveer tien jaar geleden mislukte een reeks voorstellingen op Broadway, omdat hij niet de tijd had genomen de tournees rustig voor te bereiden. Veel Amerikanen moesten wennen aan zijn vaak ontregelende manier van theater maken. Maar het zal niemand verbazen als Van Veen zich daar ooit nog wil revancheren, want over het algemeen geldt dat wat hij in z'n kop heeft gezet, ook moet gebeuren. Naast zijn artistieke escapades heeft Herman van Veen zich altijd ingezet voor 'goede doelen'. Wie het 'dossier Van Veen' licht, ziet, dat hij naast zijn activiteiten voor Unicef, het kinderfonds van de Verenigde Naties, ook pal heeft gestaan voor met afsterven bedreigde kastanjebomen. En dan is er natuurlijk zijn Stichting Colombine, die in 1977 werd opgericht om een dialoog tussen Derde en Eerste Wereld (wij dus) op gang te brengen, hulp te bieden waar dat nodig is en initiatieven te ondersteunen in ontwikelingslanden. Herman van Veen beantwoordt vragen van kinderen over die zo grillig verlopen carrière in een NCRV-pro- gramma waarin ook veel optredens van de muzikale clown zijn verweven. Tevens is er de primeur van 'De avonturen van BB de Beer', een nieuwe tv-serie die wordt getipt als 'de opvolger van Alfred Jodocus Kwak'. Het is een beetje Muppetachtige serie, waarin Herman als schrijver/verteller met 'BB' in één huis woont. Daarnaast spelen tal van andere acteurs een rol, bijvoorbeeld Donald Jones in de rol van vleermuis. In januari zendt de NCRV de eerste drie delen uit; vanaf najaar 1993 zijn 'De avonturen van BB de Beer' wekelijks te zien. ? Tekst Joop Bromet |