Nieuwsblad vh Noorden
JACQUES J. d'ANCONA

Herman van Veen sleutelt nog aan nieuwe show



28 november 1980
Van "Onder Water" naar Zonder Water is een proces dat zich niet voltrekt in een dag. Ook niet bij Herman van Veen, theaterfenomeen van het puurste formaat. Men kent de lijdensgeschiedenis van de niet gelukte familievoorstelling, het besluit de historie van Jan Haring uitsluitend nog als matinee te spelen en vervolgens weer over te stappen op de one man-show, met handhaving van de zes meisjes van het Danstheater.


Ik houd Herman — gewaardeerd, omarmend, onbegrepen en afstotend — aan zijn tekstregel: je kunt altijd opnieuw beginnen. Daarvoor kiest hij ook, Risico's is hij nooit uit de weg gegaan. Maar deze ommezwaai was zo abrupt, dat hij na verwijdering van de simpele verhaalbasis aan de liedjes plus wat omrandende tekst niet voldoende overhoudt voor de ingrijpende gebeurtenis die zijn optreden behoort te zijn.

Van Veen brengt de vredelievende strijdbaarheid van "Onder Water" niet boven tafel. De consequentie is dat de grote magie uitblijft tot ruim na de pauze, wanneer hij het oorspronkelijke thema definitief laat vallen. In dat opwindende laatste half uur bewijst hij dat hij met dit materiaal nog niet alles kan meedelen wat hij te zeggen heeft.

Herman van Veen laat daarin de schraalheid van het eerste stuk. achter zich, rekent dan ook af met te makkelijke grappen en kiest sterk positie. Niet tegen de religie, maar wel tegen een Paus die dolend aan de noden voorbij gaat. En ook tegen rationalisme zonder emotie én, (om bij huis te blijven), tegen het crematorium-Oosterpoort en pro-Stadsschouwburg. Agressief, fel, ook tegen publiek dat het aflaat weten, als hij in beweging is.
Kortom, fase zoveel in zijn ontwikkeling is ingetreden. Omtrent geluid, belichting, muzikaliteit (voortreffelijk) en het bewegingsensemble heerst vaktechnische zekerheid.

Rond Herman van Veen blijft de spanning hoe hij te voorschijn komt als een nieuwe show af is.



JACQUES J. d'ANCONA