Tubantia
Ton Oudehand

Enschedese gitariste Edith Leerkes fungeert als rechterhand van Herman van Veen

28 okt 1999



Na zo`n twaalf jaar bij het Amsterdams Gitaar Trio betrokken te zijn geweest, is gitariste Edith Leerkes nu de rechterhand van Herman van Veen. Als begeleidster deelt ze de internationale podia met hem en ze produceert zijn platen. Volgende week woensdag is ze er (met gitaar uiteraard) ook bij als Herman van Veen & Rosenberg Trio twee dagen in Almelo spelen.


Fantastisch idee vond ze het, een schouwburgtournee van haar werkgever Herman van Veen met het Rosenberg Trio. En ze opperde dat ze dan maar het beste gewoon thuis zou blijven. Die mannen van Rosenberg speelden toch al gitaar? Moest die van haar er dan ook nog bij?

Herman van Veen wilde er niets van weten. Gitariste Edith Leerkes, een van zijn vaste begeleiders, is er dus op de tournee met het Rosenberg Trio gewoon bij. Net als zijn andere secundanten Jann (viool) en Thomas Dirks (bas).

Edith Leerkes: `Ik had vooraf wel enige reserve, maar ik heb mijn plekje wel gevonden. De sterke kant van het Rosenberg Trio is het ritme. Hotclub de France, de Django Reinhardt-stijl. Maar bijvoorbeeld het begleiden van een ballad, dat ligt ze niet zo. Daar ben ik meer in thuis.`

De uit Enschede afkomstige Edith Leerkes, dochter van oud-politicus Bertus, is inmiddels de rechterhand van Herman van Veen. Op cd`s werkte ze al langer samen met de cabaretier. Maar sinds anderhalf jaar is ze er in de voorstellingen op de wereldpodia ook bij. Haar fulltime baan bij het Amsterdams Gitaar Trio zette ze er voor aan de kant.

`Ik heb lang nagedacht of ik wel moest stoppen met het trio. Ik bestond ervan en ik vond het heerlijk. We speelden veel en reisden veel. Maar ik werkte in de studio`s al lange tijd met Herman van Veen samen. Hij had me vaak gevraagd of ik bij hem ook mee wilde spelen, maar dat had ik nooit kunnen doen, omdat het niet te combineren viel met het spelen in het gitaartrio. Als ik met Van Veen in zee zou gaan, dan zou ik de wereld van de klassieke muziek moeten verlaten.` Ze koos uiteindelijk voor Van Veen. Een lastige beslissing, maar een goede zo bleek. `Ik heb er helemaal geen spijt van. De theatrale kant vind ik erg leuk. En naast zo`n tachtig tot honderd voorstellingen per seizoen doe ik de productie van de cd`s. Ook schrijven Herman en ik samen. Eigenlijk bemoei ik me overal mee. Met theater heb ik weliswaar nooit iets te maken gehad, maar Herman heeft 35 jaar ervaring, dus op dat punt hoef ik hem niets wijs te maken. Maar het blijkt dat ik daardoor ook objectiever ben dan wie ook uit zijn omgeving. Tijdens een tournee kunnen we het onder het ontbijt rustig drie uur lang over een komma hebben.`

De muziek die ze nu moet spelen is technisch minder moeilijk dan ze bij het Amsterdams Gitaartrio gewend was. Maar de hoeveelheid spanning voor een voorstelling is vergelijkbaar, zegt ze. `Want de noten moeten er wel allemaal zijn. In het Amsterdams Gitaartrio heb ik altijd geprobeerd om de muziek zo uit te voeren als ik dacht dat de componist het had bedoeld. Maar nu kan ik spelen wat ik zèlf bedoel. En dat is een heel ander uitgangspunt. Ik ben nu veertig en ik zie het alsof ik aan het begin sta van een heel andere manier van muziekmaken.

In het trio ben ik altijd eigen baas geweest, maar bij Herman, het klinkt misschien een beetje stom, ben ik een soort adjudant. Het gaat natuurlijk om hem. En daar zag ik aanvankelijk een beetje tegenop. Maar het blijkt gelukkig dat ik een heleboel vrijheid heb. En al gaat het om hem, in deze muziek kan ik mijn ei ook wel kwijt.`

Het feit dat de critici Van Veens film Nachtvlinder unaniem neersabelden, heeft haar werkgever aangegrepen. `Natuurlijk heeft hij het er met ons over gehad. Hij doet veel verschillende dingen en die doet hij allemaal heel intensief. Alles wat hij doet is dadelijk een belangrijk deel van zijn leven.

Jarenlang heeft hij zijn ziel en zaligheid in die film gestoken. En die slechte kritieken raakten hem. We spelen nu in Vlaanderen en ik merk dat hij het heerlijk vindt. Even weg uit Nederland. Hij had er echt even genoeg van. Want het leek alsof de pers, afgezien van de kritiek, een hetze aan het voeren was tegen hem. In een van de eerste versies van de film had ik ook een rolletje. Ik moest luit spelen en ik zou gezoend worden door ik weet niet wie. Maar die scène is toch weer geschrapt in verband met de lengte van de film. Terwijl ik net mijn omgeving had ingelicht over m`n speelfilmdebuut. Maar als je goed oplet kun je me een keer snel door het beeld zien flitsen.`

De cd `Je Zoenen Zijn Zoeter`, de blijmoedige samenwerking van Herman van Veen met het Rosenberg Trio, heeft ze mede-geproduceerd. `Het is een erg vrolijke cd geworden, vind ik. Je kunt horen hoeveel plezier wij hadden.`

Een muzikale voortzetting op de schouwburgpodia lag voor de hand. Volgende week strijkt het gezelschap neer in Almelo. Daar, in het Theaterhotel, worden woensdag en donderdag de eerste gezamenlijke avondvullende optredens gedaan. De achtergronden van de Enschedese gitariste en het zigeunertrio staan een heel eind van elkaar af, maar op het podium vinden ze elkaar, vertelt Edith Leerkes. `Ik ben iemand die bedenkt. Zij verzinnen niks. Je moet ze niet vragen om twee keer hetzelfde te spelen. Maar mij moet je niet laten improviseren. We hebben allemaal onze sterke en zwakke kanten, maar we vullen elkaar uitstekend aan.`

Herman van Veen & Rosenberg Trio, met Stochelo Rosenberg (gitaar), Nous`che Rosenberg (gitaar), Nonnie Rosenberg (bas), Edith Leerkes (gitaar), Thomas Dirks (bas), Jann (viool, zang). Te horen in het Theaterhotel Almelo, woensdag en donderdag om 20.00 uur.





Door Ton Ouwehand