|
ALGEMEEN DAGBLAD Nico Heemelaar |
'Ik ben een huilebalk' |
28 sep 2002 |
|
Ex-soapster, ex-popidool en ex-presentatrice, maar nog steeds actrice in hart en nieren. Babette van Veen speelt prinses in de musical Alladin, "mijn redding". Van Veen over haar afkeer van sprookjes, moeilijke tijden, nepvertoningen, het moederschap en de Babette-lijn voor interieurproducten. Medio jaren 90 vroeg ze zich nog publiekelijk af of haar talenten niet te veel waren versnipperd. We schrijven 1995 en het damestrio Linda, Roos en Jessica staat maar liefst zeven weken lang aan de top van de Nederland- se hitparade genoteerd met het leuke niemendalletje Ademnood. Linda staat voor Linda Dekker, een personage uit de soapserie Goede Tijden Slechte Tijden. Maar Linda staat ook voor Babette van Veen. Inderdaad, de 'dochter van...'. Een paar ambachten verder neemt Babette van Veen plaats achter een tafeltje in een van de ongezelligste 'multifunctionele' theaterfoyers van Nederland. De Meervaart in Amsterdam is de plek voor repetities van de musical Alladin. Daarin vervult Babette de rol van dochter van de sultan. "Het is eigenlijk geheel vanzelf gegaan", zegt Babette van Veen over haar intrede in de musical- wereld. "Hans Cornelissen deed de casting van Aladdin en belde mij met de mededeling 'we zoeken nog een prinsesje en toen dachten we eigenlijk aan jou'. Het enige dat ik moest doen was langskomen, even een liedje zingen en ik had de rol. En dat terwijl ik daarvoor al drie keer was afgewezen voor andere musicalrollen. Ik had auditie gedaan bij Joop van den Ende voor 3 Musketiers, bij de onafhankelijke productie Notre Dame de Paris en voor de musical Grace. In het geval Grace was het misschien maar goed dat ik het niet heb gehaald. Voor de andere producties was ik gewoon niet goed genoeg. Dat is hard om te constateren, maar zo werkt het nu eenmaal in dit vak. "Godzijdank ben ik veelzijdig inzetbaar. Als je alleen musical kunt doen, is het lastig om steeds weer werk te vinden. Het schijnt dat er dit seizoen veel minder producties zijn dan vorig jaar. Zelfs de mensen die een grote rol hebben gespeeld, moeten steeds weer opnieuw auditie doen voor een nieuwe voorstelling, ook al wordt die gemaakt door dezelfde regisseur. Vaak vragen ze je auditie te doen, maar hebben ze in hun achterhoofd al een andere naam die het uiteindelijk ook gaat worden. Klaarblijkelijk dien je dan als vergelijkingsmateriaal, dat hun eerste keuze moet bevestigen. "Alladin was een geschenk voor mij. Ik speel de prinses. Eigenlijk heb ik niet zoveel met sprookjes. Ik vind ze meestal gruwelijk. Al die films van Disney, ze zijn zó zielig dat ik ze nooit helemaal uit kan kijken. Ik ben sowieso een huilebalk. Als ik naar het journaal zit te kijken en ik zie onrecht, ellende of oorlog, dan zap ik naar een andere zender. Ik kan het leed niet van mij afzetten. "Deze rol staat dicht bij mij. Het is een eenvoudige, sobere, maar toch heel romantische voorstelling zonder dat het meteen zo bombastisch wordt zoals bij veel andere musicals. Ik voel mij ook helemaal geen musicalzangeres. Ik kan een aardig moppie zingen, maar daarmee is ook alles gezegd." Babette van Veen zegt in een voor een actrice moeilijke leeftijd te zijn beland. Twee jaar geleden kregen zij en haar man, ex- AVRO-coryfee Bas Westerweel hun eerste zoontje Sebastiaan. "Met 34 jaar vinden ze je te oud voor een kinderrol en te jong voor een moederrol. Vooral het feit dat ik zelf een kind heb gekregen schijnt de situatie alleen maar lastiger te maken. Gek, want als actrice ben ik nog steeds dezelfde, hooguit met wat meer bagage op zak. Als privépersoon is mijn leven wel ingrijpend veranderd. Het krijgen van een kind is als een aardbeving, waarna je ruim de tijd nodig hebt om alles weer op orde te krijgen. Na de geboorte van Sebastiaan heb ik het even wat rustiger aan gedaan. Alladin is mijn eerste grote klus geworden. Het is ideaal om het moederschap mee te combineren. Ik heb drie of vier voorstellingen per week en de rest van de tijd kan ik bij hem zijn. Alleen tijdens de repetitieperiode ben ik een paar weken aaneengesloten van huis. In die weken heeft Bas voor hem gezorgd en dat kan hij heel goed. Ik heb geprobeerd zo weinig mogelijk naar huis te bellen, want ik weet van mijzelf dat als ik de stem van mijn zoontje hoor, ik onmiddellijk naar huis wil." Dat huis staat ergens in een klein dorpje in de Betuwe. Ver weg van het theatrale Amsterdam en het leven van party's en premières waar komende en gaande soapsterren zich laten fêteren. In de zes jaar dat Babette van Veen en haar hartsvriendinnen Katja Schuurman en Guusje Nederhorst de meest besproken tv-sterretjes van Nederland waren, heeft ook zij mogen proeven van de glamour. "Het is te makkelijk om te zeggen dat het allemaal één grote nepvertoning is, want ik heb ook hele leuke momenten beleefd op dat soort feestjes", zegt ze. "Het probleem alleen is dat ik niet zo'n socializer ben. Bij dat soort gelegenheden krijg je te maken met hoogwaardigheidsbekleders met wie ik normaal gesproken misschien nooit een gesprek zou hebben aangeknoopt. Ik weet ook nooit zo goed wat ik moet zeggen. Ik vind mijzelf helemaal niet zo interessant. Het liefste zou ik dat soort feestjes mee willen maken als een vlieg aan de muur en dan stiekem luisteren wat er allemaal wordt gezegd. "Niet dat ik een onzeker type ben, maar ook op verjaardagen bekruipt mij datzelfde ongemakkelijke gevoel. Ik ben niet zo'n prater, vind het leuker om andere mensen te observeren en te luisteren. Maar als je stil bent in een groep denkt iedereen dat je het niet naar je zin hebt. Als kind moest ik van mijn ouders altijd alle visite een handje geven als ik naar bed ging. Vreselijk vond ik dat. Tegenwoordig ga ik bij de deur staan, zwaai nog even gedag en maak ik dat ik zo snel mogelijk weg ben. Gek is dat, als actrice heb ik die koudwatervrees helemaal niet. Het verschil zit hem in het acteren. Als ik mijzelf niet hoef te zijn, vind ik het niet erg als iedereen naar mij kijkt. Maar als ik de privépersoon Babette van Veen ben, dan mogen ze naar iemand anders kijken die meer te vertellen heeft dan ik. "Als ik één les heb geleerd van alle dingen die ik heb gedaan, dan is het zoveel mogelijk jezelf zijn. Daarom is het met het presenteren van het RTL 4-programma Factor 4 misgelopen. Guusje en ik werden in een bepaald format geplaatst. We moesten lolliger zijn dan we in werkelijkheid waren. Het is heel pijnlijk als je aan een programma begint en je voelt van begin af aan dat het niet goed gaat. Eigenlijk wilden Guusje en ik direct stoppen, maar we zeiden tegen elkaar 'kom op, we zijn geen mietjes, we gaan er wat van maken'. Ik wist van de risico's van zo'n programma. Je maakt deel uit van een productieteam. Dan weet je dat jouw kop als eerste rolt. We zijn er dus uitgegooid. Ik zal nu ook niet meer ingaan op een aanbieding die ver afstaat van wie ik ben. "Ik kijk met plezier terug op de periode van Linda, Roos en Jessica, al liep het op een gegeven moment helemaal uit de hand. Ik kan mij herinneren dat, toen we voor de zoveelste keer in dat nare busje zaten waarmee we door heel Nederland toerden, Katja zei dat we nog eens met weemoed zullen terugdenken aan dat moment. En inderdaad doen we dat als we elkaar weer eens aan de lijn hebben. Wel ben ik blij dat ik tegenwoordig wat bewustere keuzes kan maken dan toen. Ik hoef niet meer zo nodig in de top 10 te staan. Ik schrijf weleens een liedje, maar dat mag geen naam hebben. Vorig jaar heb ik een Amerikaanse versie van het verhaal van Peter de Wolf vertaald. Dat soort projecten zou ik wel willen uitbouwen. "Ik heb mij nooit geschaamd voor mijn rol in Goede Tijden, Slechte Tijden. Veel acteurs halen hun neus op voor dit soort werk. Ik had mijn opleiding nog niet afgemaakt toen ik een aanbieding kreeg om in een soap te spelen. Wel moest ik er even goed over nadenken. Tien jaar geleden bestond er buiten Éastenders helemaal geen traditie op dit gebied in Europa. Eigenlijk had ik mijn zinnen gezet op serieuze toneelrollen en was daardoor bang dat ik met het aannemen van deze rol mijn toekomst zou verpesten. Achteraf gezien is het de best denkbare leerschool. Op school kon ik niet mee. Ik paste niet in het strenge regime van Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Als je talent hebt, dan moet je dat ontwikkelen en dat kan in een soap. Op school was er daarentegen een sfeer van concurrentie. Er werd verteld dat de theaterwereld hard was. Voor jou tien anderen, die sfeer. Er werd helemaal niet gekeken naar persoonlijkheid , ik voelde mij een pionnetje. Juist in de praktijk ontdekte ik dat het een leuk vak was. Veel mensen beleven aan hun schooljaren de beste periode van hun leven. Bij mij was het andersom." Ex-soapster, ex-popidool en ex- presentatrice, maar nog steeds actrice in hart en nieren en daarbij zijn de gedaanten van musical- zangeres, vertaalster en moeder geworden. De carrière van Babette van Veen gaat nog steeds alle kanten op, al zegt ze dat door al deze ervaringen het voor haar steeds gemakkelijker wordt om tussen alle aanbiedingen de dingen eruit te vissen, die het beste bij haar passen. En als ze het zelf ook niet meer weet, dan heeft ze nog wat achter de hand. In haar vrije tijd werkt de actrice namelijk aan een lijn van interieurproducten. Op het internet circuleert al een reclame van een Babette gezichtscrème. Een vrienden- dienstje voor een bedrijf dat ooit iets voor haar heeft geregeld. De echte Babette van Veen-lijn voorziet in hebbedingetjes op kruidenbasis. "Cadeauachtige mooie flessen met etherische oliën a la La Provence", licht ze een tipje van de sluier op. "Ik ben nu eenmaal zo'n tuttig type dat het graag gezellig in huis wil maken", zegt ze. Eerst gaat alle aandacht uit naar Alladin en dan moet volgend jaar de Babette van Veen-lijn volgen. En over zeven jaar praten we wel verder. Maar alsjeblieft dan niet in een verbouwde foyer in een multifunctioneel centrum. Alladin staat tot en met april volgend jaar in de Nederlandse theaters. Nico Heemelaar |