Helmonds Dagblad

Kunstcentrum Helmond: Briljante Harlekinade

28 februari 1969

HELMOND, 28 febr. — De cocktail- serie van Kunstcentrum Helmond is donderdagavond op grandioze wijze besloten door de nieuwe Nederlandse cabaretster Herman van Veen. Ondanks een uitvoering elders waren velen naar het Kunstcentrum getogen om persoonlijk kennis te maken met deze veelzijdige Harle-. Een bomvolle zaal — door Herman van Veen aan het einde betiteld als „een oude wagon" — heeft opgetogen het verfrissend bad over zich laten heenkomen, dat Herman van Veen bruisend als een waterval liet stromen.


Vanaf de verrassende opening tot aan de werkelijk clowneske apotheose bespeelt deze jonge cabaretier het publiek met een vlinderachtig gehakketak. Het is een wonderlijke mixture van poëzie en kermispret, deze cocktail, welke soms verstilt in een dromerige levensliedje en plotseling oplaait tot een enorm vuurwerk van geluid en beweging. Het is moeilijk precies aan te wijzen, waar de kracht van dit cabaret chantant schuilt. Zeker is, dat de muzikaliteit van Herman van Veen en dat van het voortreffelijk spelende en aansluitende combo voor een goed deel het succes van dit cabaret betekent.

Herman van Veen ontpopt zich het sterkst als de vindingrijke muzikale clown. Hij is het levende voorbeeld van een man, die letterlijk in hart en nieren muzikaal is, hetgeen o.m. aan het licht kwam in een sketch als. „Menuet" en „Schouwburglied" en de springerige variaties zowel van symfonische als de fanfare- en beat-mu- ziek. Zelden heeft men zulk een talentvolle spring-in-het-veld aangetroffen als deze Harlekijn. Het is zonneklaar, dat Van Veen enorm veel in zijn mars heeft: stemkwaliteiten, mimiek, expressie en lichaamsbeheersing.
Daarbij komt zijn geheel eigen benadering en persoonlijk stijl, waardoor zijn cabaret zich totaal onderscheidt van al wat er op dit terrein in ons vaderland vertoond wordt. Men vraagt zich af of hij zich op dit niveau zal kunnen handhaven. Tegelijkertijd echter wordt het duidelijk, dat dit talent nog lang niet -alle mogelijkheden heeft uitgebuit.

Zijn conférences kunnen nog aan kwaliteit winnen, al vonden wij zijn praatje over de klassieke zangkunst verrukkelijke nonsens. Hoe dan ook: het publiek heeft volop genoten van deze klinkende cocktailavond, waarbij naast de andere instrumentalisten zeker de voortreffelijke pianistiek vad Laurens van Rooyen gememoreerd dient te worden.