| Nieuwsblad vh Noorden JACQUES J. d'ANCONA |
Liselore Gerritsen over "Klein Concert" |
|
|
De recensies gewagen van poëtische zeggingskracht, kleinkunst van allure, subtiele romantiek. Het Klein Concert van Liselore Gerritsen met Laurens van Rooyen (piano) en Harry Sacksioni gitaar leent zich tot proza dat tracht iets door te geven van de sfeer van de avond. „Ik geloof dat iets opvalt als het nieuw is in een vorm die van alle andere afwijkt. Er zijn geen uitbarstingen. Alle drie werken we naar binnen gekeerd. We doen dingen die van onszelf zijn. Ze zijn niet speciaal voor dit programma gemaakt", verklaart Liselore de combinatie Harry en Laurens wilden meer eigen werk spelen naast hun begeleiding van Herman van Veen. Daarna hebben we er ons best op gedaan om alles harmonisch in elkaar over te laten vloeien. Het was het verras sende dat bij elkaar hoorde. Ik denk aan wat Harry speelt en Laurens sluit daarop aan." 't Is dus niet jouw solo-programma? Liselore: "In het theater wordt muziek meestal niet zo puur gebracht. Er is te veel gewenning aan een stem-solist. Men weet nu dat men naar drie solisten gaat. Wie ontzettend veel van gitaar houdt, heeft meer aan Harry dan aan mij. 't Is maar wie je centraal ziet staan. Als je niet van dit soort muziek houdt, valt tweederde weg." Er is een thema? Liselore: „De persoonlijkheid van drie mensen. Mijn woorden en stem zijn een mogelijkheid om me te uiten. Ik ben altijd met dezelfde dingen bezig. Mijn jeugd, (de daaraan gedeeltelijk gebonden godsdienst), liefde, leven en dood." En als de mensen het poëtisch vinden? Liselore: „Het is een programma van mijn realiteit. Ik kan me voorstellen dat ze het lyrisch noemen, maar het is wel m ij n manier van schrijven en h u n manier van spelen. In deze fase van ons leven uiten we ons zo. Wie daarvan houdt, denkt niet aan poëzie. Die hoort het niet meer. Je taalgebruik kan voorbij gaan aan de een en dubbel werken voor de ander. Ik kan zeggen; Ik hou van je. Maar ook: ik zou als bloed in je willen stromen." Stel je je kwetsbaar op? Liselore: „Het is een voorwaarde om mensen te raken. Ik kan niets terug verwachten, als ik niet echt geef. Het is een kwestie van (zich) herkennen." Men zegt wel eens: het is voor een klein publiek. Liselore; „Misschien wel, maar waarom, dat mag God weten. Gevoelens zijn toch voor iedereen. Misschien zijn er minder mensen die deze uiting aanspreekt. Een vol theater is heerlijk, maar ik ben ook gelukkig met 50 of 100 mensen. 't Is voor mij geen voorwaarde om te werken. Ik kan er niet mee bezig zijn. Uitverkocht staat voor mij niet gelijk met het begrip GOED. Dan zou ik mezelf de das om doen. In de eerste plaats werk ik vanuit mijn eigen behoefte. Ik weet dat in eerste instantie aan mij minder behoefte is dan aan Paul of Toon. Wel zou ik natuurlijk treurig zijn als er niemand zit." Je hebt jaren met je man Paul van Vliet gewerkt in het cabaret, een Brelprogramma gedaan en een show met Ramses Shaffy. Vergelijk eens. Liselore: „Dit geeft minder spanning, dan alles wat ik ooit eerder heb gedaan. Uit de huiskamer, draag ik hetzelfde mee naar het toneel. Het is mijn eigen keuze en het is fantastisch als de mensen in de zaal die spanning meevoelen." . JACQUES J. d'ANCONA |