|
UTRECHTS NIEUWSBLAD Vrouwkje Tuinman Ingmar Tuinma |
Aan de rode loper voor de schouwburg regende het sterren |
26 sep 2002 |
|
'Die domme vragen ook,' klaagt de dienstdoende RTL-verslaggever. 'Ik denk de hele tijd, waar heb ik het in vredesnaam over. Maar ja, je kunt moeilijk over de Nederlandse film gaan praten.' Aan de rode loper voor de Stadsschouwburg regende het gisteravond sterren. Acteurs, actrices, regisseurs en producenten, die allemaal waren gekomen voor de première van Ramses, Pieter Fleury's documentaire over zanger Ramses Shaffy. Willeke Alberti, de onvermijdelijke Hans Dijkstal, Huub van der Lubbe, Liesbeth List, ze waren er allemaal. Foundationfabrikanten en zonnebank-studio's hadden de afgelopen dagen weer goede zaken gedaan, met vrouwen én mannen. Dat was wel nodig ook, want de flitslichten waren ongenadig. Toch had Stoiy's Guido den Aantrekker - naar het schijnt een begrip onder de doelgroep - geen goede zin. Mismoedig tegen een paal geleund concludeerde hij dat het ook vanavond weer geen black tie was. Weinig bekendheden, weinig glamour en nergens een Braakhekke of Jan des Bouvrie. 'Hebben jullie nog iemand gezien?' We maken hem blij met de mededeling dat we Huub Stabel hebben gesignaleerd - mét onmiskenbaar zwangere vrouw. Liefdesbaby op komst. Voor de andere persmensen waren er dan juist weer te veel celebraties. De meest gehoorde zin onder cameraploegen en een verdwaalde radioverslaggever was een ontredderd 'wie is dat nu weer?' Wij herkenden onder meer Herman van Veen (met rode schoenen), Louis van Dijk (goedgeluimd), Jacob Derwig (met droomvrouw Kim van Kooten) en een zeer charmante Mary Dresselhuys, die uitvoerig tijd nam voor de pers en toen keurig over de loper de schouwburg intrippelde. Veel andere gearriveerden begrepen de functie van voornoemde lap niet. Het gevolg was een hoop geharrewar tussen zongebruinde securitymensen. Binnen ging het er al even goedmoedig klungelig aan toe. Ook op het podium. Gouden Kalveren werden vergeten, speeches verwerden tot opsommingen en sprekers verdwaalden in de coulissen. Begrijp ons niet verkeerd: wij houden hiervan. Dit is leuker dan alle gelikte Emmy's, Oscars en Montreux-rozen bij elkaar. Dat kon niet worden gezegd van de 'speech' van staatssecretaris van Cultuur en Media Cees van Leeuwen. Het argwanende applaus dat hem ten deel viel na de bleke belofte dat hij zich in ging zetten voor de Nederlandse film, kreeg nauwelijks vervolg tijdens een monumentaal nietszeggend, overal inzetbaar verhaal over cultuur, het leven en wat al niet. Het was iets met communicatie. En kanon. Althans, zo sprak Van Leeuwen het hem kennelijk onbekende begrip canon uit. Wat ons brengt op de prangende vraag: wat droegen zij? Nou, ongeveer wat er restte van het Filmbal van vorig jaar. Rokken over broeken, een enkel glittertopje maar ook zalmroze spencers en versleten ribfluweel. Allemaal tactiek: niet meteen te hoog inzetten. Gelooft u ons, in de loop van het festival zit iedereen steeds strakker in het pak. Kim van Kooten vormde een positieve uitzondering met een spannend broekpak, evenals Wilko Bello. Hij is misschien wel de enige skater die ooit in een driedelig pak werd gesignaleerd. Maar dat mag ook wel, als je de Prijs van de Stad Utrecht, 5000 Euro groot (was 5000 gulden!), wint met je film Wheels of fortune. Tenslotte Ramses. Hij was er, hij zong, lachte en werd tot ridder geslagen. Onvergetelijk en ontroerend. In de film en in het echt. 'Waren jullie ook zo onder de indruk?' vraagt burgemeester Brouwer, om vervolgens de spijker op de kop te slaan: 'Vooral van die man.' Uiteindelijk moesten velen na het zien van Ramses concluderen dat de man zelf een monument is, meer dan welke film ook kan zijn. Vrouwkje Tuinman Ingmar Tuinma |