AMERSFOORTSE COURANT
Chris Spönhoff

Watertanden bij première Nachtvlinder

26 aug 1999

Het is een prachtfilm, Nachtvlinder, het laatste cinemaproduct van Herman van Veen. Die zou iedereen moeten zien, nee echt. Gisteravond kreeg je er nog een vip-gala bij en champagne, hapjes en drankjes en je mocht de grote meester even spreken en d hand schudden.


Helaas was het feest er omheen een eenmalige actie en alleen bedoeld voor zeer benijdenswaardige genodigden. Watertandend zag toegestroomd publiek op de Amersfoortse Snouckaertlaan, hoe acteurs en actrices uit bekende soapseries, vergeten cabaretiers, zangers en andere podiumkunstenaars alsmede bekende politici en journalisten de trappen van het Grand Théatre bestegen. Je hoorde erbij, of je hoorde er niet bij, dat was de kwestie.

In het theater was het pure verwennerij, zowel op het gebied van de drankvoorziening als van de kunst. Want Nachtvlinder, nee werkelijk, dat is een gefilmd plaatjesboek. Het ene panorama heeft de adem nauwelijks benomen of er komt een nog schitterender beeld voorbij. Je zou haast de plot vergeten, zo mooi zijn de beelden. Het is een sprookje, waarin veel klappen vallen en waarin bloed vloeit. Nou ja, een film beschrijven is als uitleggen hoe kreeft smaakt, dus Nachtvlinder moet je gewoon ondergaan. Hopelijk zijn deze wervende teksten voldoende compensatie voor de champagne en de hapjes, die de zanger van 'Hilversum Drie bestond nog niet' en van 'Opzij, opzij' en talloze andere liedjes die in het gehoor blijven hangen, met gulle hand liet ronddelen.
Als een film voorbij is, moet het gewone volk zichzelf weer bijeenrapen, iets nuttigen voor eigen rekening en dan naar huis gaan, maar de crème de la crème die gis teren de première mocht bijwonen, kreeg wat extra's.
De hele filmcast werd in de bloemen gezet, okee wat is daar nou aan, maar daarna trad Herman voor het voetlicht. Hij had nog wat leuks voor zijn gasten meegebracht, het dagboek dat hij tijdens het draaien van Nachtvlinder had bijgehouden. De film is een zenuwslopende klus geweest bleek daaruit. In zijn dagboek stonden dingen als: "Paarden zitten vast in Coentunnel." En ook las hij voor wat hij noteerde op het naakt- strand van Bergen waar ze hebben gefilmd. "Een naakte monnik vraagt of hij een rol kan spelen. Dat kan niet. God wat een lul" ( De zaal vol vips loeit vanwege het snappen van de dubbele betekenis. Hierna zong Herman nog een lied en het was heerlijk, want hij is gezegend met een warm timbre en poëtisch taalgebruik.
Daarna riep hij geinig lat alle zalen van het theater tot ieders beschikking stonden en dat er drank genoeg was. Hij had nu een hele zaal vol vrienden. Zij zetten direct een run op het walhalla van de versnaperingen.

Als gewone mensen

En zo begon het kijken naar, eventueel spreken met Katja Schuurman, die er werkelijk zo uitziet als op de plaatjes. Of naar Sylvia en Arthur Kristel. Beroemde moeder, minder beroemde maar aardige zoon, die samen aan de bar stonden, alsof zij maar gewone mensen waren. En zo schoven eveneens voorbij minister Hans Dijkstal, oud-bewindsman Hans Weijers en die Avro-jongen van Bas Westerweel. "Meneer Westerweel even kussen," vroeg een fotograaf. En ja hoor, de echtgenoot van hoofdrolspeelster en 'dochter van' Babette van Veen zoende voor de foto met een blond meisje. En zo mengden zich de mensen van de pers met de vips, twee partijen die elkaar eigenlijk niet zo liggen, maar die niet zonder elkaar kunnen. En Herman, de moordenaar uit Nachtvlinder, maar de beminnelijkheid zelve tegenover ieder die zich tot hem wendde, hield zich overeind tijdens de uitgewisselde beleefdheden. Ook wethouder Tom de Man van Amersfoort behangen met de ambtsketen, moest nodig met de cabaretier praten, je kreeg er een brok in je keel van. Overigens gaat het met Ramses Shaffy, de fantastische strandjutter uit Nachtvlinder, niet zo goed.

Hij struikelde toen hij bloemen zou krijgen en hij zat bleek en afwezig aan een tafeltje. Lichamelijk verval, droefenis. Maar Nachtvlinder troost, dat de dood niet bestaat, onze zielen komen als vlinders terug.



Chris Spönhoff