|
Amersfoortse Courant Ruud Buurman |
Een bewogen Van Veen is niet mis te verstaan |
26 apr 2004 |
|
Wanneer Herman van Veen aan het einde van de avond zingt: 'Kom dan bij mij om je te warmen, ik maak een kamer voor je klaar, 'k Zal je wiegen in m'n armen en je strelen door je haar', dan heeft hij in grote lijnen zelf het gevoel weergegeven dat we krijgen bij zijn nieuwe programma. Eens in de zoveel jaar tourt de Utrechter uit Soest door het land, met een wisselend aantal muzikanten. Tijdens de 2004-2005 tour doet Van Veen het muzikaal met gitariste Edith Leerkes, percussioniste Wieke Garcia en zijn pianist en makker vanaf het begin, Erik van der Wurff. De eerste twee dragen ook vocaal bij en alle drie zijn van een bovenmodale kwaliteit, om maar eens een understatement te gebruiken. Eenvoudig en intiem heeft Van Veen het deze keer gehouden tijdens deze trektocht langs de schouwburgen. Waarmee hij het gevoel nog eens versterkt dat hij al zoveel jaren bij zijn luisteraar oproept: dat hij speciaal voor jou zingt en niet voor die honderden anderen. Het programma ademt de sfeer van een knusse huiskamer. Het lijkt alsof hij met speels gemak een programma heeft samengesteld dat zowel mooi nieuw materiaal als repertoire uit zijn veertig jaar oude en overvolle schatkist bevat. Nieuw, maar tegelijk o zo vertrouwd en warm. Een beetje jammer voor de trouwe Van Véen-bezoeker is het dat hij wat elementjes van vier jaar geleden herhaalt, maar verder is het dik tweeëneenhalf uur 'fijn werk' over lief en leed dat van Veen en zijn drie muzikale begeleiders over de zaal uitstrooien. Veel liederen en (komisch Utrechtse) verhalen die vaak dicht bij de mens Van Veen liggen. En veel fratsen, want boven alles blijft van Veen een leuk kind. Een leuk oud kind. Volgend jaar wordt hij zestig, maar 'sleet' zit er nog lang niet op. Het klimmen van de jaren heeft hem niks aan bewogenheid met de wereld om hem heen laten inboeten. Integendeel, opmerkelijk vaak plaatst hij een bijtende observatie van het wereldgebeuren. 'Godvergeten Christen of Mohammedaan, wat hebben die kinderen jullie misdaan .', zingt hij in een aanklacht tegen bomaanslagen van godsdienstfanatici, waarbij altijd weer kinderen omkomen. Later op de avond roept hij Bush op naar Mars te vliegen en zijn Haagse lijfeigenen mee te nemen. Zijn woede komt zonder stemverheffing en grote woorden en is juist daardoor niet mis te verstaan. Herman van Veen. Gezien: 22 apr. Agnieten hof Tiel. Te zien: 13 t.m. 17 okt. Stadsschouwburg Utrecht; 22 mrt. t.m. 23 apr. 2005 Carré Amsterdam. Info: Ruud Buurman |