Telstar

Herman van Veen gaat gewoon door

26 jan 2005

Rotterdam - Binnenkort wordt Herman van Veen zestig jaar. In verband daarmee zal hij onder meer in het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam een serie voorstellingen geven.


Woensdag 19 januari gaf de zan- ger/theaterman een persconferentie in het nieuwe theater op de Kop van Zuid. Te midden van Volkskrant, 2Vandaag, enzovoort was ook Telstar uitgenodigd van de partij. Met prachtig uitzicht over de Maas en het hart van Rotterdam, vertelde Van Veen tegen de verzamelde Nederlandse theaterpers, dat hij ook na veertig jaar van geen ophouden wil weten.
"Leeftijd is relatief. De ene mens is al stokoud op zijn achttiende, de ander op z'n tachtigste nog springlevend. Ik geloof niet in ouderdom, wel in slijtage. Omdat ik me nog heel goed voel, ga ik zeker niet met pensioen. Ik voel me als een jonge man met heel veel ervaring. Vind het nog veel te leuk om op te treden. Nooit ga ik met tegenzin naar een voorstelling. U zult het niet meemaken dat ik net als Tommy Cooper op de bühne mijn einde vind. Daarvoor ken ik mijn éigen lichaam te goed."

Van Veen wilde niet vooruitlopen op zijn nieuwe show. Dat moeten de mensen zelf maar komen zien en horen. Bovendien is iedere theateravond weer anders en uniek, vaak afhankelijk van het publiek en de omstandigheden van het moment. Mede daardoor, wórdt het voor Herman van Veen nooit een sleur. Van Veen staat eigenlijk zijn hele leven al op de planken. Op z'n vierde jaar mocht hij - op eigen verzoek - eens vanaf het biljart een liedje zingen voor een gezelschap. Toen dat wederzijds leuk bleek, vroeg hij of hij het nog eens mocht doen. En zo is hij eigenlijk doorgegaan tot heden. Spelen, zingen, de mensen vermaken is zijn leven geworden en dat zal het blijven.
Op het smalle levenspad is Herman van Veen altijd overeind gebleven en hoopt hij met zijn genetisch gezonde structuur zo lang mógelijk overeind te blijven. Het leven is echter niet louter geluk voor de man die overal ter wereld optreedt, van Laren tot New York. Hij is zeer begaan met het lot van de wereld, met name het lot, de welvaart en het geluk van kinderen. Het knaagt aan de man dat - zijns inziens - één miljard kinderen niet echt een toekomst hebben.

Het theater is daarom voor hem ook een plek waar hij getuigenis aflegt over wat hem bezighoudt.