de TELEGRAAF

Succes voor Herman van Veen in Wenen

25 april 1986
Van onze correspondent


WENEN, vrijdag Wenen, Raimund Theater Herman van Veen, uitverkocht! Hollands beste ambassadeur van de kleinkunst mag niet klagen. In Duitsland, Zwitserland en zelfs Liechtenstein was het niet anders.


Herman van Veen opgelucht: ,,We waren met 300.000 bezoekers in deze vier landen gemiddeld voor 98 procent vol. In mei zijn we in België en vanaf augustus vijf weken in Carré. Dit keer deden we alles omgekeerd:
eerst met het programma naar het buitenland en dan volledig getraind en ingespeeld terug naar huis."

De Weense kritiek was erg scherp. De liedjes ontbraken, die typische Herman van Veen-poëzie kwam kennelijk te kort: „Jammer, Herman!" schreef het grote dagblad Kurier vol liefde: te weinig pastelkleuren, te veel grappenmaker. Dat doet niet goed.

Van Veen is en blijft een groot entertainer, muzikant en een humanist, die niet opdringerig moraliseert, maar zijn eigenlijke métier, liedjes maken, steekt een beetje in de crisis. Hij is soms te hard en te schril, zijn sketches trekt hij onnodig in de lengte."

Van Veen gelaten: „Gek hè, in Duitsland vond men minder liedjes en meer spel in en met de ruimte juist een doorbraak. Ik zit tenslotte ook met het taalprobleem, daarom was het dit keer meer visueel theater."
De ruimte: het woord is gevallen. Van Veen werkt aan een film, getiteld „De clowns keren terug". Waar vandaan? Uit de ruimte! Heinz Rühmann, de grote Duitse komiek, haalt hij persoonlijk terug naar de aarde. De Franse zanger Moustaki is ook van de partij. De opnames beginnen nog deze zomer in Oostenrijk.

Van Veen stralend: „Het wordt een futuristische of science fiction-film, maar alles speelt zich af in de ruimte. De relatie ruimte-aarde: dat is op het ogenblik mijn lievelingsthema."

Terug naar de aarde, naar Wenen: vijf uitverkochte voorstellingen in een operettetheater aan de periferie van de stad, dat het normaliter met een half lege zaal moet doen. De Weners, uiteraard veel jeugd, zijn door het dolle heen. Zij kennen hem van de plaat en hij was hier trouwens al een paar keer.

Herman komt, ziet en overwint, ook als hij onverwacht toeslaat, zoals op 19 april:
„Morgen is een grote Oostenrijker jarig: een zekere mijnheer Adolf Schickelgruber." Enkele oudere jaargangen lachen nerveus. „Waarom lacht u, of weet u zelf waarom?"

En dan krijgen die lieve Weners, die nooit iets hebben „gewusst", even keihard van die zingende clown uit Holland te horen, wat er allemaal niet zou zijn, als Hitler de oorlog had gewonnen: geen zigeuners meer aan de deur, geen joden om de hoek. Lege ziekenhuizen, veel autobahnen en geen bomen, wapens en geen speelgoed, en dus ook geen kinderen...

Voor zo'n veeg uit de pan is in Wenen nog nooit geklapt. Onze Herman van Veen krijgt het spelend klaar.