Dagblad voor Noord Limburg
Walter de Bruijn

Herman van Veen

25 april 1970

Ook een tweede maal binnen enkele maanden ongeveer dezelfde show van Herman van Veen zien betekent een boeiende ervaring, al kan het trekken van vergelijkingen niet achterwege blijven. Voorop staat dat Herman van Veen een begaafd theaterartiest is, die zijn vrij snelle succes totnogtoe weet waar te maken. Het is alsof zijn talent zich op het toneel als een waaier openvouwt, waarbij steeds andere facetten tevoorschijn komen: een dolle, drieste, dwaze clown, een harlekijn, een tragi-komische pierrot, een dansende buitelende grappenmaker, een vereen uitbundig schreeuwende, stil fluisterende liedjesman met een stem die doorlopend alle registers bespeelt en die dingen doet welke men niet voor mogelijk zou houden.


De muzikale clown Herman van Veen, de zanger, de buitelaar, de verhaaltjesverteller schuiven gedurende de show in en uit elkaar. Zij maken deel uit van dezelfde persoon, maar zij krijgen alle kansen om zich onafhankelijk van elkaar te ontwikkelen. Daarom kun je er als toeschouwer je ogen niet vanaf houden, want zou een der persoonlijkheden je onverhoopt gaan vervelen dan schuift er plotseling een nieuw beeld voor het andere en opnieuw springt er een vonk over.

Het kan niet missen dat over een aantal optredens genomen de verschillende facetten niet altijd in dezelfde sterkte naar voren komen. Herman van Veen speelt in op het publiek en bouwt delen van zijn show, al naar gelang de stemming uit of laat ze vervallen.
Ik ken me herinneren dat zijn grandioze act „Carnaval"' — met een subliem optisch effect dat veroorzaakt wordt door zogenaamd psy- chedelisch licht — eind vorig jaar toen hij zijn show in Venio bracht verder uitgesponnen werd, maar nu — donderdagavond in de Venrayse schouwburg — werden weer andere onderdelen benadrukt.

Toeschouwer zijn in een show van Herman van Veen betekent niet-aflatende spanning, omdat je er nooit helemaal zeker van kan zijn wat er nu weer zal gaan gebeuren, hoewel Herman van Veen met een opvallend gevoel voor die spanning de verhoudingen tussen stilte en rumoer op de juiste wijze weet te doseren. Het is jammer als het allemaal afgelopen is.



WALTER DE BRUIJN