|
LIMBURGS DGBLD PETER JANSSEN |
Jacques Brel wordt alsnog Vlaming |
25 mrt 2004 |
|
Hebben ze toch nog een Vlaming van hem gemaakt, ocharm. Hebben ze de chansons van Jacques Brel, een francofone husselaar, niet in 'neutraal' Nederlands vertaald, maar in smeuiig Vlaams. Toch is het fijn dat we nu Jacques Brel; Ne me quitte pas, Verlaat mij niet hebben, een boek met een grote keuze uit zijn werk, de Franse teksten erbij. Tot nog toe moesten we het voornamelijk doen met de vertalingen van Ernst van Altena en die zijn soms een gruwel. 'Paarlen van regen en paarlen van dauw' (voor 'des perles de pluie') in Ne me quitte pas. dat is toch alleen met gekromde tenen te beluisteren? Zou het toeval zijn dat een aantal bestaande vertalingen van Van Altena hier is vervangen door nieuwe? Het móet een gigantische klus zijn geweeest, het maken van dit boek. Je ziet het hier en daar ook wel aan de teksten. Van de chansons liedjes maken die zingbaar zijn, en ritme en rijm van het origineel behouden, ga er maar aanstaan. Maar soms evenaart de vertaling het origineel, zoals Lennaert Nijghs al lang bestaande versie van La chanson des vieux amants, het door Herman van Veen gezongen Liefde van later. Die is ook helemaal niet Vlaams, net zo min als de vaak mooie en accurate vertalingen van Benno Bamard in dit boek. ' 'laar, eerlijk is eerlijk, vaak is het ook lachen met de vertalingen. En dat komt dan mede door die Vlaamse inslag. Geweldig wat Koos Stassijns en Geert van Istendael hebben gemaakt van Les bonbons. Mon Chériekes heten ze bij hen. Wat een vondst! 'k Heb Mon Chériekes voor u mee; een bloem dat gaat te rap verslensen; En Mon Chériekes zijn oké; Ik weet het wel de meeste mensen; die zijn meer 'nen bloemekee; Maar ik heb Mon Chériekes voor u mee. Het venijn dat bij Brel ook in de manier van zingen zit, ligt hier al duimendik op de tekst. Geheid dat beide heren daags na hun vondst koppijn hebben gehad van de vele pintekes die ze er lachend op hebben gedronken. Maar in Jojo, Brels prachtige liefdeslied voor een overleden vriend, gaan ze in d fout. Brei zingt 'Voici donc quelques rires, quelques vins, quelques blondes' en Stassijns en Van Istendael maken daar van: 'Wat dacht je van een lach, een wijntje en een blondje'. Ja, zeg. Brel, die mannenvriendschappen het hoogst aansloeg, zal een blondje meenemen naar het graf van zijn dierbaarste vriend? Kom toch gauw. Een pint kan het zijn of eerder nog een sigaret, denk aan Gauloises blondes. De zanger, die soms aan vier pakjes sigaretten per dag niet genoeg had, hield van stevig doorzakken met vrienden, met veel drank en gelach en in een walm van rook. Maar toch bedankt voor dit boek. Janny Nijhofen Vic van deReijt (red.) - Jacques Brel; Ne me quitte pas, Laat me niet alleen. Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 367 blz., geb., met vijfBrelnummers van Mich en Scène op CD. ISBN9038803257 Prijs: 29,90 euro. PETER JANSSEN |