Noord-Ooster
JOS VISSCHER

Herman van Veen of; de Tovenaar van Oz

25 februari 1987


Gebeurtenis: Herman van Veen. „Muzikanten: Erik van der Wurff : (piano, synthesizers), Nard Reijnders (sax, klarinet), Chris Lookers (gitaar) en Cees van der Laarse (bas). Geluid: Hans van der Linden en Frank van der Weij. Licht: Rob Munnik en Ronald Sieckens de Wal. Tijd en plaats: Dinsdag 24 februari, De Stadsschouwburg in Groningen. Bijzonderheden: T/m zaterdag a.s. elke avond in De Stadsschouwburg.





Herman van Veen terug in Nederland, terug in Groningen. Met een show die geboren werd in Parijs en zijn première beleefde in München. Een waarlijk internationaal gebeuren dus, en dat is te merken: snel en rommelig, een show die zichtbaar is gemaakt voor een Frans of Duits publiek. Maar in Nederland, waar we als het ware met de kleinkunst in al z'n facetten zijn grootgebracht, kun je met een dergelijk programma eigenlijk niet meer aankomen.


Weliswaar is het geheel opgehangen aan zoiets als een thema (de dood), maar de overgangen verlopen chaotisch en veel acts blijven in het luchtledige hangen. De bekende pasjes, de grimassen, de technische grapjes (echo's tot in het oneindige): ze worden lang, te lang uitgesponnen. Een buitenlands publiek zal zich er ongetwijfeld aan vergapen, hier is het allemaal bekende kost. En zelfs de muziek blijft vlak.

Én toch, en dat moet je Van Veen weer nageven, blijft het ; programma overeind staan, enkel en alleen door het het vakmanschap en de tomeloze energie van Van Veen zelf.

Hoe onafgewerkt ook, het is toch weer een avondje totaaltheater waarop alle registers worden opengetrokken en geen effect wordt geschuwd. Wie daar gevoelig voor is, verveelt zich niet. Van Veen als de Tovenaar van Oz in het gelijknamige sprookje: met veel creativiteit en technisch vernuft wordt er iets magisch opgebouwd, maar wie dat wil prikt het door. Dat doet menig criticus hier naar hartelust, want Van Veen kan in eigen land nog steeds geen goed doen.
Maar je kunt het theatergeweld ook over je heen laten komen, en het juist als sprookje willen blijven ervaren. En als we het hebben over. de magie in het theater, dan hebben we het over Herman van Veen. Dat mag dan uit de tijd heten, maar laten we in godsnaam nog iets van die magie houden. Er valt inhoudelijk veel op deze show aan te merken, maar toch weet Van Veen de zaal weer te overdonderen. En dan moet je toch echt van internationale klasse zijn. Vervlakking schijnt dan kennelijk onvermijdelijk, maar Van Veen blijft hoe dan ook één van onze beste artistieke exportprodukten.



JOS VISSCHER