Friesch Dagblad

Herman van Veen: teer en betoverend

25 feb 2000

Terwijl om je heen het ene bedrijf na het andere op de televisie trots de fantastische kille jaarcijfers presenteert en met de fabuleuze netto- winstmarges schittert onder toeziend oog van het management a la carte, staat in de schouwburg de warme 'gevoelssocialist' Herman van Veen uit Utrecht. Hij zingt vanuit zijn hart, kwetsbaar, teer en vol weemoed over dat simpele maar gecompliceerde houden van. Zo ongelofelijk mooi en met meer dan dertig jaar ervaring als ultiem antwoord.


Ja. waarop eigenlijk? Misschien wel ais het broodnodige antwoord op die totale zakelijke gekte waarin we onszelf zo langzamerhand hebben gelanceerd en waarin geen ruimte meer schijnt te zijn voor tederheid. Wat is het dan heerlijk dat je je kunt laten onderdompelen in zijn warme gevoelsbad. Want zo ervaar je na drie jaar zijn show wederom.

Muzikale verversing

Al zijn shows zijn in feite gevoels- baden, alleen het water wordt zo nu en dan ververst. De verversing in deze show heeft niet alleen op tekstueel (nieuwe nummers) maar vooral ook op muzikaal niveau plaatsgevonden.

Herman van Veen heeft om zich heen een aantal musici verzameld dat ontzettend mooi en vooral met veel liveplezier speelt. En ze kunnen eenvoudigweg ie ogen laten sluiten om het muzikaal genot intenser te voelen.
Vocaliste en violiste Jann maar ook gitariste Edith Leerkes zijn van een aparte klasse die bijvoorbeeld een 'eeuwenoud' lied als Alles opnieuw laten glanzen. Maar ook Nard Reijnders. Thomas Dirks en natuurlijk Hermans muzikaal alter ego Erik van der Wurff stromen met het gevoel mee als een machtige rivier. De show begint ietwat traag, althans die indruk wekt Herman. Zijn gebaren en houdingen zijn loom. Maar zo geeft hij tegelijkertijd wel een tekst als Anders Anders of Je zoenen zijn zoeter alle aandacht en zingen de betekenissen in de zaal rond. Daarna is het echt grandioos wat hij laat zien en horen.

En uniek, want niemand is met Herman van Veen, met deze muzikale clown te vergelijken. Hartelijk en hardop lachen doe je niet zo in deze show. Natuurlijk zijn z'n Utrechtse verhalen over Ome Ko en zijn totoformulier subtiel komisch, maar Herman dwingt je eerder tot een clownslach als begeleiding bij zijn theatrale vergroting van bijvoorbeeld een operazanger ("N'eergesto-o-o-o-o-ken"). De lach verstomt weliswaar als Herman een gevoelsstatement maakt ten aanzien van de oorlog in Grozny of de rechtse ontwikkelingen in Oostenrijk met een Wilmink- tekst Ben Ali Libi.

De kracht van Herman van Veen blijkt dan niet uit het benoemen van zo'n statement, maar uit het betoverend aanstippen van de onder- en boventonen die samensmelten in een man als Jörg Haider. Het krijgt onder anderen daardoor dan ook allemaal iets 'religieus' als van een mis waaruit je - eenmaal buiten - wreed door de harde wind en. de regen als een koude douche, wordt wakker geschud.

Voorstelling: Herman van Veen Begeleiding: Erik van der Wurff (piano), Nard Reijnders (saxofoon), Edith Leerkes (gitaar), Jann Cnossen (viool, zang) en Thomas Dirks (contrabas) Plaats: De Harmonie Belangstelling: uitverkocht -