De Standaard
Peter VANTYGHEM

Van Veen zacht en nostalgisch

24 sep 1999

BORNEM - Herman Van Veen demonstreerde overvloedig zijn charisma en spiritualiteit op de première van zijn nieuwe Vlaamse tournee. Al dreigt zijn taal soms wat hoog in de wolken te zweven.


Van Veen vindt het moeilijk te begrijpen dat men hem wazig vindt. Hij beschouwt zichzelf als een aarts realist, die als muzikant én als ambassadeur van Unicef al veel doelstellingen realiseerde. Het symbolische en poëtische karakter van zijn programma kan geen hinderpaal zijn voor de heldere communicatie, vindt hij.
In het Cultureel Centrum Ter Dilft etaleerde de zanger meer dan twee uur lang die tweespalt in zijn kunst. Precies geregisseerd, die avond, een vloeiende symbiose van muziek, vertelkunst, poëzie en enig cabaret. Hij leek het ter plekke uit te vinden, en gleed soepel van mopje in sketch in liedje. Stemmig en indringend was zijn aanpak.

Toch was het bij momenten ook een wollige avond. Hij had er weliswaar wat reliëf in gelegd, maar de impressionistische en nostalgische sfeer drukte de enkele "harde" momenten weg. Je luisterde zozeer naar zijn woordenstroom, die haast constant een pleidooi voor schoonheid houdt, dat plotse wolkbreuken over de oorlog, over enge dromen, over plankenkoorts, over afsterven en over intolerantie Weer opgingen in de dromerige sfeer. Van Veen vertelde eigenlijk zijn leven. Niet als een rechtlijnig verhaal, maar in clusters. Een herinnering aan Sinterklaas, plots een brutale over- gang naar de Duitse inval: het kind krijgt enge dromen, maar later ook mooie, zoals naar China willen gaan. Waarop een Chinees liedje volgt, dat overgaat in het Nederlands. Heel subtiel, met taboe doorbrekingen, humor en emotionele momenten gekruid.

Zoenen

Enkele liedjes kwamen uit de nieuwe cd Je zoenen zijn zoeter, waarop hij met het Rosenberg Trio speelt. Zigeunermuziek met joodse inslag, wat verwijst naar zijn afkomst van moeders kant. De band met het verleden, en met de eigen taal, zijn belangrijke motoren van deze avond. Je voelt hoe deze man haast dagelijks zijn leven ziet voorbijtrekken en gelukkig is om de keuzes die hij gemaakt heeft.

De vijfkoppige groep was uitstekend, en het publiek zo enthousiast dat Van Veen maar bissen bleef geven. "Het zal nu niet beter of slechter worden", zei hij later in de kleedkamer. "Ik ga de avond telkens wat aanpassen, naar de streek of het moment." Waarna hij ermee naar Nederland trekt. Vlaanderen is zijn broedplaats. Mooi.



Peter VANTYGHEM