Trouw
C. VAN HOBOKEN

Cabaret-debuut Herman v. Veen overrompelend


AMSTERDAM — Wie van achter de schermen weet wat er allemaal voor komt kijken om een avond lang nagenoeg in je eentje een publiek cabaratesk te amuseren en enthousiast te maken, die voelt de bewondering groeien voor het nauwelijks 22-jarige natuurtalent dat zich als Harlekijn in de Utrechter Herman van Veen presenteert. Zo verging het althans mij dinsdagavond in de Kleine Zaal, waar deze nog weinig bekendheid genietende en sinds ruim een jaar het vak beoefenende cabaretier dank zij de Kunstmaand zijn hoofdstedelijk debuut kon maken.


Zonder de solo-prestatie te kleineren moet wel vermeld worden, dat Van Veen zich geruggesteund weet door een meesterlijk muzikale pianist (Laurens van Rooyen) en een al even puur muziek producerend combo, bestaande uit Gerard Stellaart (orgel), Eric van der Wurff (fluit), Tonnie Koning (slagwerk) en Bert Ducaat (bas). Herman van Veen is zelf trouwens evenmin gespeend van muzikaliteit, iets dat zich in zijn liedjes, een vioolnummer en een piano-riedel fijn manifesteert.

Muzikaal staat dit cabaret-programma dan ook op heel sterke benen. Van het merendeel der teksten kan dat helaas niet gezegd worden, al moet ik wel bekennen dat Van Veen ze met een verrassend knap timingsgevoel ver boven het eigen niveau heeft uitgetild. Door zijn presentatie (een stem met ongelofelijke mogelijkheden, een kostelijke mimiek, een weergaloze plastiek en een bijna opvouwbare lenigheid) injecteert hij de teksten met een ontwapenende humor. En die slingert hij met een jongensachtige lef frank en vrij de zaal in,

Zijn Russische nummer is een dwaas heerlijke grap, die hij vioolspelend doorzet tot in de zaal, 'het Menuet' is een verrukkelijke dansstunt met kostelijke vondsten, en van het volksliedje Adelein maakt hij een cabaret-juweeltje.
Dat hij in zijn totale expressie (hoe overrompelend ook) te vaak in zelfde gebaren en bewegingen vervalt is hem nu nog te vergeven. Hierin zou zich de regie van Nico Knapper sterker moeten laten gelden. In het programma van Harlekijn was een dubbel optreden opgenomen van de jeugdige Amsterdamse zangeres Floortje Klomp, die mij, hoe lief ze er ook uit zag, niet heeft kunnen overtuigen van haar artistieke persoonlijkheid en zangtechnisch vermogen. Dat kwam er namelijk in dit gezelschap van rasartiesten dubbel schraal af.