de Stem |
Show in Bergen op Zoom en Roosendaal |
24 jan 1996 |
| Van onze kunstredactie Herman van Veen viert in Bergen op Zoom zijn come-back in eigen land met de Nederlandse première van zijn nieuwe show, waarmee hij inmiddels internationaal al furore heeft gemaakt. Op 7 en 8 februari is hij in Stadsschouwburg De Maagd met De Magie van een Lach en een Traan. Volgens directeur Hek van de Maagd-schouwburg heeft Van Veen, net als indertijd Paul van Vliet, voor het Bergse theater gekozen vanwege de sfeer van deze voormalige kerk. "Van Veen vindt de ambiance enorm fijn hier, omdat er zo'n intieme sfeer tussen artiest en zaal bestaat. Bovendien hebben we een goede relatie in de persoonlijke sfeer." De Magie van een Lach en een Traan komt aansluitend naar De Kring in Roosendaal (9 en 10 februari) en later naar het Chassé Theater in Breda (10 tot en met 13 april). 'Een museum vol grote emoties' noemde een Vlaamse criticus Van Veens nieuwe show. Meer dan een papieren pruik en een rode clownsneus heeft hij trouwens niet nodig om in de huid van een ander te kruipen. Er zijn verhalen met een moraal en liedjes over de zoektocht naar zichzelf, maar ook wordt ingespeeld op de actualiteit. Fluisteren Van Jacques Brel zingt Herman van Veen onder meer huiveringwekkend mooi Voir un ami pleurer, maar er zijn ook prachtig vertolkte Amerikaanse songs, zoals een humoristische versie van Sinatra's My Way. Schreeuwen doet de grote theaterclown allang niet meer, want fluisteren is minstens zo effectief. Hij wordt in De Magie van een Lach en een Traan bijgestaan door zijn vaste muzikanten, Erik van der Wurff (piano) en Nard Reijnders (accordeon, klarinet). Van Veens internationale carrière begon al in de jaren zeventig toen een keer een Duitse jurist/journalist in de zaai zat, die de artiest en zijn orkest naar Duitsland haalde, waar weer optredens in Oostenrijk en Zwitserland uit voortvloeiden. Shirley MacLaine zag de voorstelling in Bremen en bracht Van Veen in contact met Michael Frazier die hem op Broadway presenteerde. Een vent Van Amerika ging het naar Engeland en Frankrijk, o.a. het Olympia in Parijs. In Lille zaten er vorig jaar bij De Magie... acht Noordfranse theaterdirecteuren in de zaal, die nooit van Herman van Veen hadden gehoord. Wel hadden ze gehoord, aldus de artiest, "van een vent die in redelijke anonimiteit een wereldcarrière maakte. En dan word je aan elkaar voorgesteld en vraagt de achtkoppige delegatie of ik wat zij gezien hebben ook in Le Havre wil vertonen." "Waarom niet? Maar ik weet wat mij te wachten staat. De vrienden van de schouwburgdirecteuren zullen in de zaal zitten, met hun echtgenoten, en nog wat verdwaalden. Daar sta je dan weer je best te doen voor 135 belangstellenden. In mijn leven zit dat als een soort wetmatigheid ingebakken. Daardoor leer je om de zoveel tijd de objectieve werkelijkheid weer kennen en raak je niet blasé." Taal De gevoelens die Van Veen tijdens zijn ruim twee uur durende show oproept, zijn nauwelijks gebonden aan een taal, waardoor ook het buitenland er van kan genieten. "Ik begin de voorstelling altijd in het Nederlands, waar wij ook spelen. Daar leg ik dan mee uit: de taal die ik vanavond zing, is niet de mijne." "Mijn Frans, Duits en Engels zijn lichter dan mijn moedertaal. In een andere taal besef je vaak de meer betekenis van een woord niet waardoor je een speelbal van het publiek kunt worden." In Nederland zingt en speelt Herman van Veen uiteraard in het Nederlands. |