| de Telegraaf Bob Sinkeler |
Herman van Veen: harlekijn èn bezige business-man |
24 januari 1969 |
|
UTRECHT, vrijdag „IN mei ga ik drie weken en in juni anderhalve maand naar Amerika; gewoon omdat die wereld zo groot is. Ik wil verdomde graag weten hoe mijn leeftijdgenoten denken, zien wat er elders in het theater gebeurt. „Hair" bij voorbeeld, is een sensationele voortzetting van een traditie die gestrand is, met een. intens gebruik van het theater. „Hair" is niet helemaal het einde, maar wanneer je dat gezien hebt denk je „okay jongens". Ze hebben een deur geopend, waar een heel nieuwe. ruimte achterzit. Het is een optimaal. gebruik van het theater." .Herman van Veen's blauwe coltrui vloekt op barbaarse wijze met de gele vloerbedekking, maar dat valt pas later op. Zijn gezicht, mimiek, is boeiend door een scala van emoties, die elkaar razendsnel afwisselen en door de elasticiteit, die ook kenmerkend is voor zijn manier van bewegen. : REVOLUTIONAIR Het .is stil in de heilige veste van de „Stichting Harlekijn Holland", in de Utrechtse Ambachtstraat 7, van waaruit de belangen van een twintigtal jonge artiesten worden behartigd door harlekijn Herman en Laurens van Rooyen en hun makkers. Willy, het meisje achter de typemachine en van de lekkere koffie, is ritmisch brieven aan het uitwerken. „We hebben met ons programma een vrij revolutionaire opdonder gegeven in het theater. Een doorstoot gecreëerd en alle dingen die niet mochten toch gedaan. Om den donder voel ik me verwant met de revolutionaire jeugd, maar het zit bij mij onderhuids. Je moet een plaats veroveren van waaruit het mogelijk is je zegje te verkondigen. Sommigen doen dat door met een spandoek te gaan lopen of zich in brand te steken. En wanneer de mensen zeggen „Herman van Veen waarom ga je niet in de politiek", dan kan ik dat niet. Ik kan niet op het toneel roepen „Ban de bom", dat is niet mijn manier." In de gang weerklinkt ineens de „melkman", waardoor een paar woorden niet gezegd worden. Melkman is van deze tijd en „melkboer" is al bijna jeugdsentiment. Eveneens van deze tijd is Herman van Veen, die met zijn 23 jaar een waardige exponent is van de nieuwe generatie; de „generatie die het over gaat nemen". EXPLOSIE Herman van Veen zowel als zijn musici hebben een conservatorium-opleiding achter de rug en kennen el kaar zo'n zes a zeven jaar (,.We slaan elkaar echt wel eens op de bek, maar dat kunnen we hebben"). Ze zijn nu twee jaar professioneel en hebben ongeveer 600 keer „Harlekijn" gespeeld. „Qua populariteit hebben we een ware explosie meegemaakt, voornamelijk dank zij de televisie. Dat is een fantastisch fascinerend vak, maar het is geen theater. Wil je echt een groot t.v.-artiest worden dan is dat een soort 5-jaren plan. Het is moeilijk om een artiest in het openbaar te zijn. Je krijgt opdonders, peuten, het is zwart- wit. Theater is mijn leven, mijn alles. Dank zij de televisie zijn de zalen vol gekomen, is het lichtje gaan schijnen." „Na de grote vakantie kom ik een heleboel jaartjes niet meer op de t.v, alleen in de zaal. En ga ik weer een t.v.- show maken, dan ga ik helemaal het medium uitwerken. Vroeger waren het shows rond Herman van Veen. Mijn nieuwe programma, voor het volgende seizoen, verschilt wezenlijk van het oude, dat een soort expositie is. Het nieuwe is gebalanceerder met een heel blok mooie liedjes en een aantal verhalen. Ik praat niet graag op het toneel. maar doe ik het wel dan moet het een speciale functie hebben." AMBASSADEUR Met de binnenkomst van Laurens van Rooyen, Lau voor intimi, stokt het gesprek even; komen prettige herinneringen aan een lange nacht met „hoge pieten" van Polydor boven en schenkt de jonge Wïlly een nieuw kopje koffie in. De „Stichting Harlekijn" is al druk bezig met het organiseren van voorstellingen voor het seizoen 1971/'72. In die periode wordt in ieder geval een Europese tournee gemaakt. Voor het volgende seizoen staan een tiental Unicef-voorstellingen op het programma. Herman van Veen is benoemd tot ambassadeur van Danny Kaye voor de Unicef Holland; een feit waar hij drommels trots op is. Behalve in Nederland worden er dit jaar ook nog voorstellingen van „Harlekijn" gegeven in Spanje, Duitsland en België. „Teksten schrijf ik vrij veel zelf, maar er zijn jongens, die hebben .het helemaal, dat is hun specialiteit. Ideeën uitwerken, daar ben ik handig in en ook de muziek maak ik verdomd graag zelf. De humor waar ik van hou is vrij heen en weer springend. We vinden het fijn wat we doen en wat dat betreft zijn we pure jazz-muzikanten: we doen geen concessies." MUSICALFILM Even snel als waarmee een snoeverig brommende vlieg het leven verlaat, stopt Herman van Veen zijn dialoog. Musici komen binnenwandelen; straks moet er vergaderd worden. Het is tijd voor de slotzin. „Er zijn enorm veel dingen die ik nog wil doen, later wanneer ik ouder ben. Over een paar jaar gaan we beslist een musical-film maken, die we zelf financieren en waarvoor we een goede regisseur aantrekken." |