| De Dordtenaar Prof. Olde Kuyper |
Leef ze Harry
|
23 september 1980 |
|
HOOGGEËERD publiek. Bij een
concert van gitarist Harry Sacksioni
zult u mij niet aantreffen en een optreden van Herman van Veen mijd ik
zelfs als de pest. Niet dat beiden niets
in hun mars hebben, misschien.. is het
tegendeel wel waar. Maar ik mag die
mensen niet. Ze houden van die enge
praatjes. Doen alsof ze griezelig openhartig zijn, maar zijn het niet. Elke keer als ik het blad Harlekijn lees dat is genoemd naar de organisatie waarbij allerlei artiesten die de zegen hebben van Herman van Veen zelf, zijn aangesloten - wordt mijn weerzin tegen dit soort mensen groter. Ik voelde me overvallen toen mijn vrouw de afgelopen week te kennen gaf dat ze op de tv naar Harry Sacksioni wilde kijken. Het was nog te vroeg om naar het cafë te gaan dus ik dacht; vooruit maar. Had ik maar niet gekeken. Tussen de stukjes gitaarmuziek door hield Harry van die vlotte Harlekijnbabbels die mijn bloeddruk omhoog joegen. Bovendien meende hij de mensen in de zaal en voor de buis te moeten trakteren op zo'n fijn Harlekijn-filmpje, waarin puntjes en rondjes de geslachtsdaad moesten voorstellen. Ik vond het obscener dan porno. Maar dit terzijde, want het allerergste moest nog komen. Mijn vrouw vroeg me namelijk met een zogenaamd onschuldig stemmetje „Zeg. jij speelt toch ook al gitaar vanaf je zesde jaar, waarom kun je het dan niet zo goed als Harry?" Nu kun je hem niet verantwoordelijk stellen voor zo'n kat van je echtgenote, maar een ding weet ik heel zeker. Van nu af aan wil ik zelfs zijn naam niet meer horen. Sorry Harry, maar toch... leef ze! Prof. Olde Kuyper |