DE TWENTSCHE COURANT TUBANTIA

Veengrond

HERMAN VAM VEEN Carré 2000
Polydor

23 apr 2001

Op bevrijdiingsdag 1971 trad de toen 26-jarige Herman van Veen voor het eerst op in Carré. Op 9 novembeir vorig jaar stond hij er weer, voor de 366ste keer. Deze 'schrikkelsihow' is nu op cd uitgebracht. Gewoon zoals het putbliek het die avond mee kon maken. Een liedje, een grapje, een conference, een filosofietje, een verhaal uit zijn boek Het Badhuis. En muziek natuurlijk, veel muziek. Met een Zuid-Afrikaanse versie van Jacquess Brels Ne Me Quitte Pas,, dat nu Moe nie weggaam nie heet. Uiteraard een paar liedjes van Willem Wilmink: De Voorkant, Ik ben op een mooie avond en Praat dan wat.


En wat voor vele een verrassing zal zijn, Van Veen zingt aan het slot Alles nog een keer. Muzikaal is het als gebruikelijk dik in orde. Er is vioolspel van Jannemien Cnossen, Maria-Paula Majoor en Van Veen zelf. Basnoten van Thomas Dirks, en verder natuurlijk Nard Reijnders (sax, klarinet, basklarinet en accordeon), Erik van der Wurff (piano) en de oud-Enschedese Edith Leerkes (gitaar). De meeste ongelukken gebeuren op de weg. Dus Van Veen suggereert het publiek maar via de vluchtstrook naar huis te rijden.

Weet u hoe een bariton zelfmoord pleegt?

Vraagt de diepe stem van Van Veen ergens halverwege de cd. De zaal weet het kennelijk niet want de clown geeft het antwoord zelf: 'hij stort zich van zijn ego, midden in zijn IQ'.
Zo, die kan Ernst-Daniel in z'n zak steken. En Marco en Henk ook. Trouwens, Van Veen is zelf ook een bariton. E naar deze registratie te oordelen staat hij nog met beide benen stevig op de zijne.