de Zeekant

Herman van Veen mocht men niet missen!

23 februari 1974

—NOORDWIJK — Dat het honorarium van Herman van Veen nu niet direkt op een paar dubbeltjes neerkomt, laat zich begrijpen. Maar bovendien was-tie knap lastig, waar het de lichtinstallaties betrof en toen. liet-ie tien minuten voor aanvang van de voorstelling ook nog eens weten niet te zullen optreden, als er in de zaal gerookt werd . . .
't Zal je kind maar wezen, dacht ik dan ook bij voorbaat, Van Veen vergelijkend met de voetballers van onze nationale formatie! Achteraf denk ik er iets anders over en ik weet zeker, dat het Join-Cultuur nu na afloop zeker niet spijt Herman van Veen naar Noordwijks Lido te hebben gehaald. Want zijn optreden was een sukses. Cultureel en financieel: de zaal was immers praktisch uitverkocht!


Nu vond de voorstelling niet in het weekend, maar op donderdag plaats; verder was de entreeprijs vrij fors (Hermans honorarium óók, vandaar) en bovendien scheen het Noordwijkse publiek tevoren niet geheel zeker te zijn van wat er precies in het Lido te gebeuren stond — de mare ging, dat er een toneelstuk ,,De Spinse" zou worden opgevoerd. Als je dat weet, dat alles, dan pas kan je je eigenlijk eerst goed realiseren, hoe zeer Herman van Veens optreden een financieel sukses was voor het organiserend Join-Cultuur, dat begrijpelijkerwijs toch ook wel even voor een financieel debacle rond dit culturele hoogtepunt gevreesd had.

Rond dit culturele hoogtepunt, ja, want dat was het. Ook in dat opzicht is het optreden van Herman van Veen geworden, wat ervan mocht wor. den verwacht. Zijn reputatie als een der markantste en begaafdste figuren in de Nederlandse show-business heeft Herman van Veen namelijk donderdagavond in Lido volledig waargemaakt. Na afloop liet eigenlijk iedereen zich wel opgetogen uit over die all-round-artiest, die Herman van Veen toch werkelijk is.
Qua genre is Herman van Veen moeilijk te plaatsen, of je zou hem oppervlakkig entertainer moeten noemen, maar dat klinkt me te hol en te pretentieloos nu ik Van Veens optreden nog zo vers in het geheugen heb. Zeker, dan zou men hem bijvoorbeeld een talentvol cabaretier kunnen noemen, maar daarbij geldt, dat Van Veen veel meer kan en doet dan cabaretier zijn en dat men zijn kwaliteiten als veelzijdig begaafde artiest onvergeeflijk buiten beschouwing laat.

De beweeglijke Herman van Veen. de zingende, declamerende, acterende, springende all-rounder kan je beter niet typeren, geloof ik, want ach, het klopt toch niet. Hij heeft een geheel eigen stijl, met pro's en contra's en als je er dan per se iets van zeggen wil, dan moet je zeggen, dat uit vrijwel alles, wat deze man doet, een ongelooflijk vakmanschap blijkt. Wie er op gelet heeft, zal het kunnen beamen: hoe spontaan en natuurlijk Herman van Veen zich ook lijkt te bewegen, het kan gewoon niet anders, dan dat hij vrijwel ieder gebaar, hoe achteloos voor het oog soms ook, opzettelijk maakt. Als-t-ie dat wil tenminste. Wanneer hij een arm opsteekt, een hand omdraait, zich voorover buigt of zelfs wanneer hij woest over het toneel stampt, dan is dat funktioneel, dan past dat in het totaal van wat hij brengt. En dat vond ik groots, dat vond ik vakmanschap. Het beetje ordinaire, dat er naar mijn smaak bij Herman van Veen echt wel eens bij zit, dat kon ik hem aan ook gemakkelijk vergeven. Herman van Veen: de all-round-artiest. Té all-round? Dat is een kwestie van smaak natuurlijk, maar voor mij wel ... ja.
In dingen als het op het toneel neerzetten van een klein jongetje, toont hij zich voor mij pas werkelijk de grote meester, daarin vind ik hem echt onnavolgbaar en zo zag ik hem dan ook het liefst. Muzikale en vokale kwaliteiten interesseerden mij minder. Maar ik moet onmiddellijk toegeven, dat ik meer van cabaret houd dan van „show" en dat beïnvloedt mijn oordeel, datl ongetwijfeld overeenkomt met het oordeel van die kleinere groep mensen, die het gedeelte voor de pauze beter vonden dan het programma erna. Ofschoon ik voor het genre, dat Van Veen brengt, als zodanig niet in extase raak, moet ik toch wel zeggen, dat daarnaast staat, dat. hoe het ook zij, Van Veen een hele grote en een hele knappe artiest is, die enorm veel kan, wat dan ook bewondering afdwingt.
Maar hij doet zijn show niet alleen. In Lido werd hij ondersteund door een begeleidingsgroep (met o.a. een meesterlijk gitarist) en dat vond ik prachtig. Wat ik echter jammer vond was dat die gitarist hem niet alleen inleidde en begeleidde, maar ook nog bij tijd en wijle naast hem mocht optreden en dat hoefde van mij niet. Ik vond Herman van Veen in het algemeen zeer te genieten. meer dan een gitarist, hoe goed in diens — engere — genre ook moge zijn. Niet iedereen zal het daarover eens zijn, maar het is dan ook een kwestie van smaak.

Trouwens, waardering heb ik toch wel voor het Tweede deel van de „show", waarin muziek, beweging. licht(!). cabaret e.d. zo'n sfeerrijk geheel deden ontstaan. Ook al stond Van Veen. zoals ikzelf hem een beetje kende, in het programa na de pauze minder centraal, het programma als zodanig werd er inderdaad niet minder om.


Maar ik schreef het al: het optreden van Herman van Veen was een sukses, het is de verwachte topper geworden en mijn konklusie is dan ook: Herman van Veen in Lido, dat mocht men inderdaad niet missen.