|
DGBLD FLEVOLAND Dick Laning |
Herman van Veen blijf een wonderlijke man |
23 feb 2004 |
|
Herman van Veen: Andere namen. Met Edith Leerkes (gitaar) en Wieke Garcia (percussie). Hanzehof Zutphen 20/2. Nog te zien: Ogterop Meppel 24 en 25/3, Deventer Schouwburg 23 en 24/9, Orpheus Apeldoorn 1/10. Een dame in de zaal roept spontaan 'Ja!' als Herman van Veen zingt van 'een wonderlijke man, een heel bijzonder vreemde man'. Die mevrouw heeft gelijk en Herman weet dat, getuige de glimlach op zijn lippen. Hij is een wonderlijke man, maar al niet meer zo wonderlijk als hij was. Een heer in blauw overhemd neemt plaats achter de vleugel en speelt een perfect mopje klassiek. Althans, dat wil hij ons doen geloven. De rest van de avond vult die vleugel alleen nog het podium op. Herman van Veen laat zich 'slechts' bijstaan door twee dames. Je kunt er een mooie symboliek in zien: hij verkiest de eenvoud, zoals hij in zijn teksten ook telkens heel dicht bij huis komt. Dat is wel anders geweest. De zanger die zijn klinkers nog steeds van fluweel maakt, is lang verweten warrig en wollig te zijn. En stellig zal het ook zo zijn dat hij van zijn eigen verwarring een tijd lang kunst heeft gemaakt. Nu staat er op het podium nog altijd een bewogen .man, maar zowel zijn zang als humor zijn niet meer mis te verstaan. Misschien is het ook daarom dat Van Veen kritischer en nog meer betrokken lijkt dan voorheen. Als hij als Alfred Jodocus Kwak zingt 'Ik ben vandaag zo vrolijk', koppelt hij het onbevangen tekstje moeiteloos aan Israël, Palestina en Al-Qaeda. Later zingt hij een wiegeliedje waarmee elke vader zijn kindje in slaap zou willen wiegen, tot Herman eraan toevoegt: 'de Afrikaanse versie gaat zo: "wieg het zachtjes in je armen / voor je 't weet is 't kindje dood...".' Hij heeft minstens twee kanten. De ene is die aan Willem Vermandere (de Vlaamse zanger van wie hij vanavond twee teksten zingt) verwante instelling waarmee hij de wereld thuis brengt, van de straat zijn universum maakt en van zijn lief de liefde. De andere is de clown die je onbedaarlijk kan laten lachen en die de schaterlach pijnlijk kan laten verstommen. Opvallend is de rol van die o zo expressieve gitariste Edith Leerkes. Muzikaal draagt zij het programma als een meer dan volwaardige tegenspeler van de zanger. Meer dan gitaar, percussie en zijn eigen viool heeft Herman van Veen niet nodig. Er is bij nader inzien nog zeker een derde kant: het kind. In het titel lied 'Andere namen' heet het: 'Hij is een kind / een heel oud kind / Alffed Jodocus Kwak / een Don Quichot'. Dick Laning |