| Goudsche Courant Ann-Marie van Ravenswaay |
Drie avonden in Goudse schouwburg |
23 januari 1979 |
|
Gouda — Herman van Veen heeft gisteravond in de Goudse
schouwburg met een show vol verrassingen weer eens een
staaltje grandioos vakmanschap ten beste gegeven. Zijn enige
zwakheid was misschien dat hij af en toe wat té geroutineerd overkwam, waardoor de show een beetje "clean" werd.
Hij leefde zich helemaal uit, maar het publiek was slechts
getuige en werd er eigenlijk niet bij betrokken. Spontane
improvisatie en contact met de zaal ontbraken, maar dat was
dan ook wel het enige minpuntje.
Herman van Veen gaf zich met zijn hele lijf. Met het vijf man sterke orkest, dat eveneens van vakmanschap getuigde, bleef hij tot en met de toegift het enthousiaste publiek boeien. Zijn programma was bijzonder verrassend door de manier, waarop hij van het ene op het andere onderwerp oversprong, onverwachte zinswendingen en visuele stunts, die we echter niet willen verklappen. Want ook vanavond en morgenavond moet het publiek van de artiest kunnen genieten, zoals wij dat gedaan hebben. Van een geëngageerd onderwerp springt Herman van Veen zonder moeite over op de geschiedenis van een washandje, dat op een trieste manier aan zijn einde komt, versleten, op een verlaten straat. Het mijmert dan: „Ik was..., ik was het liefste..., ik was het liefste baby's...". Dan weer is Herman van Veen de clown en vlindert met gekke bokkesprongen over het toneel, heeft ruzie met de ene helft van een bongo-stel en liefkoost de andere, haalt kunstjes uit met een lappenpop, wordt aangelijnd als hond uitgelaten of zit zijn omgeving te jennen om een worst als Utrechtse voetbalsupporter. Beweging is een belangrijk element in de show. Herman van Veen weet met eenvoudige bewegingen emoties uit te drukken. Muziek is een essentieel onderdeel van het programma. Hoewel Herman van Veen de centrale figuur is, laat hij ook ruimte aan de musici. Erik v.d. Wurff (piano-orgel), Harry Sacksioni (gitaar), Martijn Alsters(Euit), Hans Koppes (tuba-euphonium) en Ger Smit (trombone-euphonium) zorgden voor een uitstekende muzikale omlijsting en gaven ook individueel blijk van hun kunnen. Herman van Veen toonde zijn eigen muzikale kwaliteiten op de viool, de piano, de mondharmonica en niet te vergeten de bongo's, waarbij de vijf musici een steelband vormden. Herman van Veen en zijn medewerkers werden aan het eind van de avond terecht beloond met een langdurig applaus. Zij verdienen een volle zaal en hadden die ook gisteravond. Hopelijk is dat ook vanavond en morgen weer het geval. Want het is een programma om niet te missen. Anne-Marie van Ravenswaay |