Brabants Nieuwsblad Peter van Waterschoot |
Blijft van Veen steken? |
22 sep 1990 |
| BREDA- In 1970 werd ik door mijn toenmalige, twintigjarige secretaresse meegesleept naar 'de' Luxor in Bergen op Zoom om daar haar idool, de jonge Herman van Veen, aan het werk te zien. Herman was toen net een paar jaar bezig. Eerst in Musickjoke (cabaret met een sterk klassiek tintje), daarna in Cabaret Chantant Harlekijn en ver-volgens als solist. Ik was destijds volkomen overrompeld door zijn theaterpersoonlijkheid en -programma. Gisteren ging ik met mijn achtentwintigjarige dochter (toevallig eveneens directiesecretaresse) naar Concordia om Herman van Veen (nu 45 jaar) opnieuw te zien. Ik werd niet meer overrompeld, maar heb me best geamuseerd. Toch werd het voor mij een avond vol vraagtekens. En dat zat niet in mijn gezelschap. De zaal was laaiend enthousiast, want Herman van Veen is nog altijd een intelligente entertainer met een schitterende mimiek en plastiek en een prachtige stem. Een muzikale clown, een vitale sprookjesverteller met een voorliefde voor zwarte humor. Herhaling Maar dat is een gegeven. De vraag is: wat doe je ermee? Wat voor programma breng je? Een herhaling van oude successen, beproefde grappen, bekende liedjes, alleen wat opgefrist met actualiteit? Dat werkt, dat bleek gisteravond weer. Daar is altijd een publiek voor te vinden. Maar waar blijft je eigen ontwikkeling als artiest dan? Qua vorm zag ik wat 'nieuwe' dingen zoals het optreden van danseres Muriel Janssens en wat acteerprestaties van de musici. Maar zoiets was er in het groepsgebeuren van Musickjoke en Harlekijn vroeger ongetwijfeld ook al. Qua inhoud frappeerde het me, dat erg veel teksten deze keer over de dood gingen. Ook al kun je dat snerend afdoen met: 'zeker een leef-tijdsverschijnsel' dan blijft dat heel legitiem. Maar je mag je wel met recht de vraag stellen: waar blijft de rest van de vernieuwing? Stilstand is zeker hier achteruitgang. Ik zou het jammer vinden als Herman van Veen nu al een soort Toon Hermans, zou worden. Ik bedoel een theaterpersoonlijkheid, waar je je nog steeds mee kunt amuseren, maar waarvan het programma redelijk voorspelbaar is. Nog even terug naar die eerste ont-moeting. Toen was. Herman van Veen bereid om tegen betaling in nature (iemand ging in de Bergse binnenstad snel voor hem en 'The Band' biefstukken halen) voor een klein publiek nog een hoop toegiften te geven en gewoon wat te improviseren. Dat is natuurlijk niet meer mogelijk. Nu moet hij na de voorstelling ijlings richting Haastrecht in zijn dikke BMW. Big shot Hij is een 'big shot' geworden met belangen in Harlekijn Holland, theaterproducties in heel Europa, platen- en CD-maker, succesvol schrijver van o.a. de Alfred Jodocus Kwakserie en ook nog goodwill-ambassadeur van Unicef en mede-oprichter van de Stichting Colombine. Allemaal prima en een bijna nood-zakelijke ontwikkeling. Maar ik zou het jammer vinden als dat ten koste van de verder uitgroei zou gaan van deze unieke theaterpersoonlijkheid. Voorstelling: 'Blauwe Plekken' door Herman van Veen, Muriel Janssens (danseres), Erik van der Wurf (toetsen), Nard Reijnders (sax, klarinet, accordeon), Chris Lookers (gitaar) en Cees van der Laarse(bas). Nog te zien: vanavond om 20.15 uur in Concordia, Breda en op 23 en 24 april in De Kring te Roosendaal. Peter van Waterschoot |