| Algemeen Dagblad L. van Duinhoven |
Andere kant van Herman van Veen |
22 augustus 1970 |
|
De uitbundige jool die Herman van Veen in zijn cabaretprogramma Harlekijn deed en waarmee hij zo'n succes had, is ver te zoeken op zijn tweede langspeelplaat „Morgen". Hierop laat hij zich van een melancholieke, wat herfstachtige, fijnzinnige, verstilde kant kennen. Dit is de hoofdtrek van zijn keuze uit veelal Engelse liedjes die hij naast drie eigen liedjes zingt. Is hij lyrisch in „Een wit gezicht", een gedicht van de eenzaamheid, dan is hij ontroerend in zijn gepassioneerde vertolking van Brels „Dit slag volk". Is het nummer „The giri I left behind" sterk filmisch, dan staat er een meeslepend nummer als „For ever hold your peace" tegenover, dat sterk ritmisch is en zo uit een musical had kunnen komen. In „Morgen ben ik op de maan" (Van Veen) komt beheerste beat door van een voortreffelijk combo. Dit ensemble staat onder leiding van Laurens van Rooyen — de conservatoriumvriend van Van Veen — en levert minstens de helft van het totale peil, dat internationaal kan worden genoemd. Bij Herman van Veen staat, in tegenstelling tot vele van zijn collega's, de stem niet in de weg van de persoonlijkheid. Je voelt dat het hem niet gaat om „mooi zingen", maar de overdracht van zijn bewogenheid. Hierbij heeft hij de beschikking over het instrument stem, waar hij opvallend veel mee weet te doen in verdieping van de teksten. Zijn warme, soepele stem, de dictie en de voordracht van de nummers, die in een Brusselse studio zijn opgenomen, garanderen een topluisterplaat. |