Noord-Oost Polder

Herman van Veen bood publiek een gevarieerd optreden



21 mei 1981
Emmeloord. Dinsdagavond 19 mei vond in de schouwburgzaal van 't Voorhuys optreden plaats van Herman van Veen, Erik van der Wurff op piano en syntesizer en Harry Sacksioni op gitaar. In een goed bezette zaal kon het publiek getuige zijn van een zeer gevarieerde show.
Wie van Herman van Veen deze avond liedjes verwachtte als ,,Suzanna". ,,Har- lekijn" én "Ik. hou van jou" kreeg toch wel iets anders te horen. Het repertoire heeft een totaal andere stijl gekregen: een diepere inslag. Het meest opvallende met de liedjes van toen en nu is, dat er weinig van deze liedjes op rijm geschreven zijn, wat aan vele van deze nummers een onverwacht, soms komische wending geeft. Ook de manier van zingen is sterk veranderd; zong hij vroeger enkel en alleen de warme- en vol begrip tonende klanken, nu laat hij zijn stem soms omslaan als een onweer.
Ook de geluidseffecten worden op een royale manier benut, zoals blijkt uit het nummer ,,Landsbelang", waarbij een hels gedonder, gepaard gaande met fel schijnende lampen het oorlogsgeweld nabootsen.


Wat bij de shows van Herman van Veen altijd als een rode draad er door heen geweven is. is de relatie man-vrouw en daar aan vastgekoppeld de relatie vader- kind. Hier draait in feite zijn hele leven om.

Ook in het uiten van de vrije expressie is hij een meester op het toneel, waardoor hij zichzelf menigmaal als clown afschildert. Ondanks het feit dat de show grotendeels bepaald wordt door Herman van Veen moet ook zeker gezegd worden, dat de begeleiding en solo- optredens van Erik van der Wurff en Harry Sacksioni voor de vele liefhebbers een streling voor het oor zijn. Deze avond heeft Harry Sacksioni wederom bewezen welk een groots gitaar-virtuoos hij is. Op de twaalf snarige gitaar blijven melodie en thema zeer harmonieus gehandhaafd. In de show. die toch hier en daar doet denken aan de voorafgaande theatershows "Onder Water", wordt veelvuldig gebruik gemaakt van helder gekleurde spot-lights. welke in veel gevallen een correcte en erg mooie ondersteuning zijn van de verschillende nummers.

Tegen het eind van de show doet Herman het publiek menigmaal denken dat het optreden ten einde is, 'verdwijnt, om daarna de microfoon weer ter hand te nemen en nog een lied te zingen, zoals de "Trommelaar" (het hart) waarin een waarschuwing verborgen zit tegen het jachtige leven in de samenleving. Tenslotte verschijnt hij nog éénmaal in witte badjas en gebaard voor het publiek om aan te geven dat de voorstelling (rond de klok van elf uur) echt afgelopen is.