Meppeler Courant
Janke van Lenteren

Evenwichtiger Herman van Veen speelt nog altijd de harlekijn

21 maart 1975

MEPPEL — Herman van Veen schijnt zijn draai nu toch wel gevonden te hebben. De vorige keer dat hij Meppel aandeed was hij kennelijk nog zoekende en gingen bovendien verschillende nummers door de — 'te harde — muzikale begeleiding de mist in. Bovendien kwam hij toen wat contactgestoord over.


Een wat evenwichtiger Herman verscheen donderdagavond op het toneel van schouwburg Ogterop. De muziek was deze keer ook aanmerkelijk verteerbaarder, of nee dat is te zwak. De begeleiding was. zelfs bijzonder goed. Een fluit-, gitaar- en pianosolo benadrukte nog eens extra de geweldige kwaliteiten van de musici. Fluitist Martijn Alsters en trombonist Ger Smit zijn pas sinds 1974 bij Harlekijn en dat heeft de groep beslist geen kwaad gedaan.

De Herman van donderdagavond was wel niet de Herman uit de begintijd, maar hij verbeeldde wel weer de harlekijn van vroeger. Een hansworst die af en toe ook zijn ernstige momenten heeft; een grappenmaker, die niet in de eerste plaats op het publiek speelt, maar die wel publiek heeft, dat hem begrijpt en aanvoelt. Zijn aanhangers zitten nu meer in de leeftijdsgroep van beneden de dertig voor wat betreft zijn optreden.

Zijn prachtige, gevoelige liedjes (de teksten zijn overwegend van Rob Chrispijn) worden door een groter publiek gewaardeerd en dat is niet zo verwonderlijk want een grammofoonplaat van Herman van Veen is toch wel wat anders dan een optreden van deze fenomenale zanger met de fluwelen stem.


AANHANGER


Een van zijn oudere aanhangers is Wïllem Duys die 's zondagsmorgens in zijn veelbeluisterd programma nogal eens iets van Herman draait.
Niet ten onrechte wordt hij door deze muzikale alles-weter gewaardeerd, want zijn zangkwaliteiten zijn buiten kijf. De mogelijkheden van Hermans stem zijn onbegrensd. Ook diverse instrumenten beheerst hij heel goed, en wel in het bijzonder de viool. Daarnaast bespeelde hij de accordeon de drums, een draaitol en het publiek.

Geluidstechnicus Hans van der Linden haalde het onderste uit de] kan en liet zo de muzikale grapjas nog eens extra goed uit de verf komen. Herman van Veen heeft de, weg naar het succes weer teruggevonden.



Janke van Lenteren