| Algemeen Dagblad Rolf Boost |
De clown klapt dicht |
20 februari 1969 |
|
De cabaretier-met-zon- nige-toekomst Herman van Veen had met de Vara een contract voor vier televisieshows, Na twee keer is hij er nu mee opgehouden, omdat hij volgens zichzelf niet goed genoeg is. Een adembenemend bericht, een nauwelijks te omvatten mededeling. En bovenal een ongekend brok zelfkennis. Het is één, twee, drie niet te controleren — maar op het oog is deze daad een primeur in de jacht naar kijkdichtheidsrecords. Nu lag Herman van Veen toch al niet vooraan in die jacht. Niet alleen hijzelf vond zijn programma's slecht, ook het publiekblijkt hem volgens het kijkonderzoek laag te hebben gewaardeerd (onder het gemiddelde zegt de Vara). Het besluit ermee te stoppen betekent echter psychologisch maximale winst. De waardering voor dit Utrechtse fenomeen is buiten de buis enorm gestegen. Op het kantoor van zijn produktie- bedrijf Harlekijn Holland aan de Utrechtse Ambachtstraat ontvangt Herman van Veen de meeste reacties telefonisch. Hij compenseert het gebrek aan visueel contact met de bellers, door continu de clown uit te hangen. Uiterlijk is hij niet onder de indruk van zijn unieke beslissing. Logische zaak Hij zegt: „Het is eigenlijk een logische zaak,, ik kon de formule van de zaal niet transplanteren naar televisie. Nou, dan moet je niet toch doorklooien. Het is gewoon niet gelukt. De eerste show was bar slecht, de tweede ging wel. Maar vergeleken bij wat ik kan — wat ik denk dat ik kan — is het niets. Ik had er wel vier kunnen maken, maar dan was ik zenuwpatiënt geworden". „De Vara heeft leuk gereageerd; ze hebben niet gezegd: contract is contract. Ik ben pas 23; ik kan nog zo veel doen — ook voor de Vara". „In de afgelopen periode is veel gerealiseerd. Dit bedrijf heeft zich ontwikkeld, waar ik me met hart en ziel in heb gestort. En dan de zaalproduktie, die hardstikke leuk loopt. We draaien vijf keer in de week met Harlekijn, met boekingen tot in april 1970. Als je het dan druk hebt, laat je het minste vallen". Boze brieven „Vergeet niet dat m'n zaalpubliek het belangrijkste is. Een opa die me in de zaal gezien heeft, belt z'n dochter op: je moet kijken vanavond, Herman van Veen op de buis, geweldig. Nou dan kijken ze en knappen af — dat kan niet. Ik heb van echt veel goede vrienden over die tv-shows heel boze brieven gekregen" „En toch. ik weet hoe ik tv zou kunnen maken. Maar het is een kwestie van tijd, waarin je mensen om je heen kunt verzamelen met wie je een dialoog kunt aangaan. En vergeet niet dat je zonder meer moet concurreren met Danny Kaye die bij wijze van spreken de vorige avond is geweest. Je moet voor de tv je expressie beperken, maar zodra ik publiek ruik, gaan m'n ogen rollen en de wenkbrauwen omhoog". Ook zonder publiek, tenzij een eenling als publiek geldt, heeft Herman van Veen daarmee niet de minste moeite. Zijn relaxen is een actief bezig zijn. Overmoedig, misschien. Vorig jaar zei hij in deze rubriek: „Ik wil in vijf jaar proberen hier heel wat op te bouwen. En dan wil ik proberen een hele show in het Engels op te zetten: over vijf jaar ben ik ook nog jong" . .,.;: Cees Verkerk Hij neemt er nu geen woord van terug: „Daar sta ik nog steeds achter. De wereld is zo groot. Cees Verkerk doet ook aan wereldkampioenschappen mee. Ik vind het verschrikkelijk fijn om bij voorbeeld ook een Zweeds publiek te vermaken. Alle plannen ontwikkelen zich. veel sneller zelfs dan ik had gedacht. Te snel wat de televisie betreft. Dat heb ik dan ook voorlopig gekapt. Ik ben daar nog niet aan toe. Dat kan ik zeggen, omdat ik niet maar één been heb". Nadelige gevolgen van zijn tv-shows voor de zaalbezetting heeft Herman van Veen nauwelijks gehad: „We zitten driekwart vol. Ik wil me daarmee niet op de borst slaan, maar het is revolutionair. Ik heb wel een tijdje gehad dat ik het voelde. 'Ik kom achter in de zaal op, dan hoorde je die mensen denken: buurman zei dat het mooi was, maar ik moet het nog zien na die tv-show.Nou, dan kom ik schel fluitend op en pats, gelijk zijn ze plat. Dan hoor je ze denken: buurman had gelijk. Dat is psychologisch eigenlijk heel mooi van die tv mislukking.," Langspeler De tijd die nu zou overblijven , is bij voorbaat al meer dan gevuld met plaatopnamen in Duitsland e Nederland, met het voorbereiden van een half uur in de week plaat-praatprogramma voor de KRO-radio in het volgend seizoen, met het opvangen van jonmge mensen die van het conservatorrum komen — „een commercieel apparaat onder hen zetten, zodat. ze niet verdrinken; mensen moeten het toneel opgetrapt worden voorlopig via horeca, diner-dansant en zo" —, met het managen van vier lichte-lied-artiesten onder wie songfestival-kandidate Lenny Kuhr, met het voorbereiden van een muziekshow die door Nederland moet gaan trekken, met de plannen voor een eigen modehuis, platenzaak, kof- tiebar en opnamestudio, met nog veel meer en nog zo het een en ander. Een waslijst die de overmoedigheid vaststelt. Maar een overmoedigheid. niet een realistisch trekje: „Als één van die dingen financieel niet gaat, gelijk de deur uit, net als die tv-shows". |