Algemeen Dagblad
Hanneke Kulik

Jubileumshow toont Van Veen als wereldster

19 nov 1992

HILVERSUM - Het symphonisch orkest speelt de ouverture. In een gang die naar het toneel leidt, concentreert Herman van Veen zich op het jubileumconcert dat komen gaat. De gitaar hangt aan de rode band losjes over zijn schouder.


In de inleidende medley zijn Van Veen-nummers opgenomen zoals Hilversum 3, Spetter Pieter Pater, Anne Clowns, maar gespeeld door II Novecento klinkt het alsof Frank Sinatra zo op het podium kan verschijnen. Het applaus klatert Van Veen tegemoet als hij de trap naar het toneel beklimt. Zijn entree is die van een wereldster.


Zonder begeleiding


Zo groots als het concert You take my breath away be- gint, zo eenvoudig en zonder enige opsmuk eindigt het met Dat tedere gevoel, bijna zonder begeleiding gezongen. De Vara maakte een registratie van het concert in twee delen. Het eerste wordt vanavond uitgezonden.

Het is geen 'half concert', maar een op zichzelf staande samenvatting van hoogtepunten die vijftig minuten duurt. Het tweede deel houdt de Vara voorlopig achter de hand om nog eens uit te zenden als er behoefte is een leeg uurtje in de programmering op een aardige manier te vullen.

Aanleiding voor de concerten die Van Veen op 10, 11 en 12 september in de Dr. Anton Philipszaal in Den Haag gaf, is de 25-jarige samenwerking tussen de cabaretier en de platenmaatschappij Polydor. Daaruit volgt dat de registratie vaak door Van Veen gezongen nummers bevat zoals Suzanne (in het Nederlands), het Franse Voir un ami pleurer en het Duitse Guigui. Voor dit concert liet Van Veen zich bijstaan door enkele blikvangers zoals violiste Emmy Verhey, panfluitist Peter Weekers en zangeres Lori Spee. Hun optreden zorgt voor de nodige afwisseling en geeft tegelijkertijd Van Veen de gelegenheid een moment gas terug te nemen.

In het programma zitten enkele liedjes die Van Veen nog niet eerder ten gehore heeft gebracht. You take my breath away lijkt in de knappe uitvoering van Van Veen met het Vokaal Herenkwintet Intermezzo niet meer op het origineel van Freddy Mercury. Minder geslaagd is de versie van het Stevie-Wonder- nummer Isn't she lovely. Van Veen swingt nou eenmaal voor geen meter en dat zou wel moeten als je zo'n liedje in je repertoire opneemt. My way, beroemd geworden dankzij Frank Sinatra, past heel goed bij het gedragen stemgeluid van Van Veen. Zelf vond hij het met dat nummer waarschijnlijk wel wat erg de zware kant op gaan en daarom verluchtigde hij een en ander met een koddige Lee-Towersimitatie.


Erg Hollands


De tv-registratie van het concert bevestigt nog eens dat het er bij Herman van Veen weinig toe doet in welke taal hij zingt. Nederlands, Frans, Duits of Engels: bij hem klinkt het allemaal erg Hollands. In eigen land wordt dat al snel als een handicap beschouwd. Van Veens succes in Duitsland en Frankrijk bewijst dat daar elders anders over wordt gedacht. Voor buitenlanders klinkt hij misschien wel een beetje zoals Charles Aznavour, die de grote schare liefhebbers nog steeds tot tranen toe weet te ontroeren met zijn Frans/Armeense verbastering van het Engels.



HANNEKE KULIK