| HELDERSE COURANT e.k. |
Herman van Veen, dichter tussen hemel en Hema |
19 november 1987 |
Herman van Veen wordt als cabaretier alom geprezen om de poëtische kwaliteit van zijn liedteksten. Ter gelegenheid van de feestdagen is voor de fans een nieuwe bundeling van teksten verschenen, waarvan de titel is ontleend aan een recent succesnummer. Dat goede liedjes nog geen goede gedichten zijn, bewijst het titelstuk, Anne: Er waren mooie baby's bij,/ maar niet zo lief als jij, Anne.// Van al dat wit/ en zoveel licht/ gingen van schrik/ je ogen dicht,/ Anne.// Even kreeg ik kriebels in mijn keel/ maar je had geen pink te veel,/ Anne.' (etc.) Zonder muziek stelt het weinig voor, mist het sfeer. Een dichter compenseert het ontbreken van muziek door zijn verstechnisch raffinement. Hij kiest een rijm- en ritme-schema om daar subtiel van af te wijken. Hij laat versregels op onverwachte momenten ophouden. Hij speelt met de klanken en de betekenissen van woorden. Kortom, hij buit de mogelijkheden van de taal uit. Herman van Veen is liedjesmaker, ook in zijn gedichten. Liedjes moeten gezongen kunnen worden, moeten het hebben van de 'grove' effecten. De teksten in Anne zijn naar de vorm dan ook ongeraffineerde gedichten. Naar de inhoud zijn het smartlappen, sentimenteel, oppervlakkig en clichématig. Ze beschrijven een gebied 'ergens tussen hemel en Hema' zoals Wil- lem Wilmink in de inleiding schrijft (e.k.) Herman van Veen: Anne. Uitgeverij De. Fontein, Baam. Prijs: ƒ 12,95. |