Noord-Hollands Dagblad H. J. M. VAN DOORN |
Van Veen grijpt terug op verleden
|
19 januari 1981 |
HOORN - Na een aantal jaren van
afwezigheid kwam Herman van Veen
weer eens op de planken van de Parkschouwburg. Een solo-programma
waarbij de muzikale begeleiding verzorgd werd door Harry Sacksioni (gitaar) en Erik van der Wurff (diverse
soorten piano's). Deze show van Herman van Veen doet terugdenken aan
de periode dat hij met zijn shows volle zalen trok, met name de Carre-thea-
tershows. Dat zijn altijd nog hoogtepunten in het totale oeuvre dat hij tot
nu toe gebracht heeft. Het lijkt er op
dat hij naar deze periode teruggrijpt. Zijn soms wat absurde teksten zijn niet ontbloot van een maatschappij - kritische visie en krijgen als een muzi kale ondersteuning vloeiende melodieën mee. Dat was vooral in het gedeelte voor de pauze duidelijk te merken. Binnen dit eerste gedeelte sprong ook een ander kenmerk van Herman van Veen in het oog: nadruk op het clowneske en zijn enorme mimische vermogen. Dan lijkt het af en toe te voorspellen wat er gaat gebeuren maar hij weet er net een draai aan te geven dat een nummer toch een verrassend einde krijgt. In het gedeelte na de pauze wordt een deel van wat hij daarvoor heeft opgebouwd. Jammer genoeg voor een deel te niet gedaan. Op een hysterische en (hij zegt het later zelf) banale manier uit hij zijn kritiek ten aanzien van maatschappij, gezin en religie. De voorstelling van zaken die hij daarin geeft mag hij dan recht voor zijn raap zeggen, maar het komt voor een groot deel beledigend over. Er zijn fijnzinniger manieren denkbaar en uitgevoerd die eenzelfde soort zaken aan de orde stellen. Het leek of Herman van Veen zelf besefte dat er toch een ander vervolg naar het slot moest komen. Daarin kwam hij met enkele van zijn meest bekende liedjes, waarbij een fraai gezongen en in fraai arrangement gezet „Liefde van later" te horen was. Met die serie liedjes zorgde hij er met zijn begeleiders voor dat zijn programma uiterst melodisch en muzikaal werd beëindigd. H. J. M. VAN DOORN |