| Buitenveldertse Courant Gerrit Jeuring |
Herman van Veen: première vol kinderlijke humor |
18 september 1986 |
AMSTERDAM/AMSTELVEEN Herman van Veen staat weer op de planken na een lange Neerlandse afwezigheid. Vrijdagavond de landelijke premiere in -waar anders- theater Carré. Een uitverkocht huis bevestigt de populariteit van Neerlands zwoelste kleinkunstenaar. Herman van Veen borduurde een beetje voort op de oude successen. Hij liet zich zelfs verleiden tot het opnieuw over de stoelen lopen en het helemaal artiestonwaardig vragen om applaus, tot drie keer toe zelfs. Wellicht speelde hier ook de eigen onzekerheid een rol, Herman bedankte het massaal opgekomen publiek met vier toegiften, met moeite kon hij afscheid nemen en hij genoot zichtbaar van alle aandacht. De show, ondersteunt met waanzinnig sterke musici, wervelde over het toneel. Vele items werden aangesneden, maar niet alle werden even goed afgemaakt. Het is een beetje goedkoop om de schoonmoeder en de homofielen weer ten tonele te voeren. Een eindconclusie van 'als een man een andere man bemint raakt men geshockeerd, als een man een ander man foltert nauwelijks' is dan niet voldoende uitgediept. Het programma voor de pauze deed het ergste vermoeden, het publiek werd als een kleuterklas behandeld. Een poppenspel met vingerdopjes, een sketch op kleutertoon en een simpele goocheltruc met ping-pongballetjes moesten het publiek in extase brengen. Gelukkig werd het onderbroken met een zeer swingend muziekgebeuren a la Bruce Springsteen. Zoals gezegd vroeg Herman van Veen af en toe om waardering voor zijn programma: hij trachtte dan wel het leuk te brengen, 'Amsterdam vindt u het leuk? Waarom klapt u dan niet?' , maar voor een volwaardig cabaretier als Herman is toch zoiets eigenlijk benedenmaats. Na de pauze leek de plankenkoorts verdwenen te zijn. De verschillende onderdelen liepen vloeiend in elkaar over, al leek Herman een beetje Wim Kan achterna te gaan door ook tekstbriefjes op het toneel nodig te hebben. Ook nu werden enkele woordspelingen de zaal in geslingerd, woordgrappen met te weinig kracht, te weinig tekstondersteuning. Nog steeds is Herman zingend op zijn best...! Gerrit Jeuring |