| De Stem Marjan Mes |
Herman van Veen nog altijd als vanouds |
18 maart 1987 |
BREDA - Stadsschouwburg. Soloshow Herman van Veen. Muziek: Erik van der Wurff, piano en synthesizers, Nard Reijnders: sax, klarinet, accordeon, Chris Lockers: gitaar en Cees van der Laarse: bas. Nog te zien tot en met zaterdag. NOOIT ZAL ik het eerste optreden van Herman van Veen in Breda, zo'n zestien jaar geleden, vergeten. Daar stond opeens een vreemd theaterdier met een bijzondere uitstraling en een stem als een kerkklok, die prachtig kon viool spelen en gekke fysieke grappen maakte. Hij liet bijvoorbeeld zijn blote benen zien en dartelde over het toneel als een kind. Uit de coulissen daalde een ballon of een bas. Dat weet ik niet meer precies, maar wel dat ik heel erg geraakt was door dat optreden. Een groot deel van het publiek was echter ernstig geschokt en verliet voortijdig de zaal, vooral veel ouderen. De volgende keer echter had Van Veen al een volle zaal, met jongeren. Na die zestien jaar blijkt Van Veen niet zo erg veel veranderd en voor de bewonderaars van het eerste uur zijn er dus ook niet zoveel verrassingen. De ouderen die toen boos wegliepen, lijken nu terug te zijn gekomen. En verder is hij de lieveling van heel andere jongeren dan toen. Een geaccepteerd artiest met nog altijd een grandioos mooie zangstem en een aparte theaterpersoonlijkheid. Het aantrekkelijkst vind ik hem als hij zijn prachtige, gevoelige liedjes zingt, vooral ook omdat de melodieën vaak zo mooi zijn. En wanneer hij de clown uithangt, zoals in dit nieuwe programma met ping pongballeties, waarmee hij een goochelnummer parodieert, dat toch ook weer geen echte parodie is, meer een typische Van Veen-grap. De theatermagie is op zulke momenten het sterkst. Waar hij zijn obsessie voor dood, reïncarnatie, zijn geluksgevoelens en maatschappelijk engagement in pseudo-filosofische, vage teksten giet, is Herman van Veen nogal achterhaald. Een jongen uit de flower power-tijd die maar niet volwassen wil worden. Zo'n nummer als 'De wisselaars' met een pathetisch Kyriëleis en als slotzin 'sla de paus de kerk uit als de wisselaars van weleer' kan mij ook niet bekoren. De Amerikaanse invloeden in enkele nummers met stevige rockmuziek getuigen van meer actuele realiteitszin. Bovendien worden zij, zoals alle muziek in dit programma, schitterend uitgevoerd door de combo van Erik van der Wurff. Ook de geluidsweergave van die muziek is perfect Marjan Mes |