Privé

Scheveningen rehabiliteert Herman van Veen



18 februari 1984
Dat Herman van Veen de eerste Scheveningse Cabaret-prijs heeft gekregen, is geen toevalstreffer. Hoewel een goede vriend van Herman in de jury zit -tijdens de uitreiking werd door sommigen van 'vriendjespolitiek' gesproken- was er een nauwkeurig juryrapport gemaakt, waarin heel duidelijk was omschreven waarom juist Herman deze prijs krijgt.
Citaat: 'Hij slaat bruggen van zijn eigen bezigheden, naar het grote maatschappelijke gebeuren.


Hij is in staat op vriendelijke manier, harde dingen te zeggen met een ondertoon van bitterheid.

In zijn stellingname is Herman van Veen onomwonden cabaretier: emoties, verzet en bewogenheid zijn in zijn werk karakteristieke elementen. Hij hanteert die zonder zijn eigen twijfels te verbloemen. Van Veen heeft zich niet vastgebeten in opgelegde en voor de hand liggende thema's. Ook als hij dwaas en komisch in de weer gaat - hoe lijfelijk dat ook gebeurt - is het zelden onzinnig wat hij doet.'

Herman van Veen: 'Zulke woorden heb ik af en toe nodig. Ik weet nu weer waar ik sta in mijn carrière.' De cabaretier was in zijn nopjes, dat juist Scheveningen hem eerde.

Het deed Herman van Veen zichtbaar goed ook eens zulke woorden te horen. Het feit dat hij is verguisd naar aanleiding van zijn Broadway-avontuur van verleden jaar, ligt hem nog vers in het geheugen. 'Ik ben heel blij met zo'n analyse,' aldus Herman. 'Daardoor weet ik weer waar ik sta in mijn carrière. Zulke woorden heb ik af en toe heel hard nodig.' Maar hij was ook blij dat het de stad Scheveningen was, die hem eerde.

'In Scheveningen en Den Haag is heel veel gebeurd. Zowel in mijn privé-leven, als in mijn carrière.
Ik heb er een jaar gewoond, helaas onder trieste omstandigheden. Op 30 april 1968 had ik hier mijn eerste optreden, nota bene op de avond dat mijn dochter werd geboren. En een dierbare herinnering is dat Wim Kan mij toen zo fantastisch heeft geholpen. Op de posters, die her en der in de stad waren opgeplakt, heeft Wim Kan zelf met viltstift op geschreven: 'Dat moet u zien, Wim Kan!' Dat heeft me geweldig geholpen. En in Den Haag is de Unicef gevestigd, waar ik al 15 jaar voor werk.

Ik heb mijn tweede vrouw (Marlous Fluitsma, red.) in Den Haag leren kennen, zij speelde destijds bij de Haagse Comedie.'