ROTTERDAMS DAGBLAD
Jaap Koopmans

Overdonderende show van Herman van Veen

17 apr 1991

Rotterdam - Na zeven lange jaren terug in Luxor: Herman van Veen. Een bomvolle zaal zit stil te luisteren zonder kuch of ritseltje en aan het eind van het lied stormt het applaus door de zaal. Met een nauwelijks zichtbare beweging kondigt hij de nieuwe stilte aan. Hij zingt, danst, speelt viool of piano, betovert zijn gehoor en lijkt zijn medespelers aan een touwtje te hebben.


Aan het slot van de voorstelling komt hij twee keer tegemoet aan de dankbaarheid van zijn publiek: bij de tweede toegift stormen de garderobebezoekers in overjas de trappen op om ook dit niet te missen. Het fenomeen lijkt een magiër, ook al staat hij stilletjes te kijken naar zijn virtuoze balletdanseressen Muriel Janssens en Gaëtane Bouchez, zijn aanwezigheid is voelbaar en dat gebeurt alleen met de grootsten van het theater.

Er is al zoveel in superlatieven geschreven over Herman, maar het kan ook niet anders. Hij heeft in zijn genre de mooiste stem en de fijnste dictie, de taferelen die hij ontwerpt lijken een zoete droom en muzikaal is het met Erik van der Wurff en Nard Reijnders aan zijn zijde groots, origineel en dikwijls van het soort melancholie dat wij alleen kennen van muziek uit verre landen.

Maar iemand met zulke zeldzame kwaliteiten zou toch meer zelfkritiek moeten hebben: zijn conference is vergeleken bij de rest van het pakket nogal zwak en hij zingt ook een enkel liedje waarvan de inhoud pathetisch aandoet. bij het banale af.

De pathetiek is wat hem veelal wordt verweten en dat is maar in een enkel geval terecht. Meestal is het meer theatraal, zoals het past in het karakter van de voorstelling. Met wat hij doet is ver na de komma berekend op het effect en dat maakt de show zo overdonderend en - vrijwel - foutloos.

Herman van Veen. Tot en met 20 april in het Luxor Theater Rotterdam.



Jaap Koopmans