NCRV-Gids Klaas Koopman |
De blauwe plekken van Herman van Veen |
17 mrt 1990 |
| "Ik zie me zelf als een clowneske figuur die danst op een vulkaan," zegt Herman van Veen. Hij heeft een van de mooiste zangstemmen van dit land. En hij maakte een televisieprogramma in België, dat "Blauwe plekken" heet. "Blauwe plekken komt van de klappen die wij krijgen en die wij uitdelen. Het komt van mijn ogen. Het komt van die kleine stukjes blauw die af en toe nog zichtbaar zijn in ons treurig landschap." De entertainer heeft zich in januari 1990 tien dagen in België opgehouden. Met een televisieploeg, enkele acteurs en tientallen figuranten was hij zingend en dansend, pratend en* soms ook op een motorfiets rijdend in Brussel. Oostende en bovenop de zwart-vuile grond van een kolenmijn in Charlerois. Herman van Veen heet hij en behalve televisie-opnamen maakte hij ook de cd "Blauwe plekken", met mooie wijsjes die dat marionetachtige hebben dat zijn handelsmerk is. MOTORRIJDER Voor die melodietjes heeft hij in het Nederlands, Frans, Duits en Engels teksten laten maken. In Nederland, België, Frankrijk, West-Duitsland, Engeland en de Verenigde Staten van Amerika wordt de plaat uitgebracht. In al die landen wordt het liedjesprogramma "Blauwe Plekken" op televisie uitgezonden. En overal gaat Van Veen dit jaar die liedjes nog eens in theaters zingen - van Carré in Amsterdam, tot aan Olympia in Parijs en The Ritz op Broadway, New York toe. Wat is "Blauwe plekken" voor een tv- programma, vragen we hem in Charlerois. "Heb je ,Rode wangen' op televisie gezien?" informeert hij. "Dat was voor kinderen. Zeg maar dat dit hetzelfde voor volwassenen is. Het gaat over een motorrijder die tussen hemel en aarde pendelt. Op een van die reizen treft hij weduwe van grote schoonheid en aantrekkelijkheid. Hij nodigt haar uit om met hem naar de hemel te rijden om daar afscheid te nemen van haar man. Nu blijkt het in de hemel vreselijk gezellig. Die man en de weduwe zouden daar wel willen blijven, maar God, gespeeld door Donald Jones, laat ons niet in de hemel. Wij moeten terug naar de aarde, om eerst te leven." NIEUWSGIERIG "God moeten jullie niet zien als God waarvan wij allen hopen dat er zoiets is," legt Van Veen uit, "maar God moet je meer zien als een dichterlijke vrijheid van iets dat vreugde uitstraalt, onbevangenheid en tederheid." Is de 44-jarige Van Veen gelovig ? "Nieuwsgierig, niet gelovig." Heeft hij een idee van de hemel ? "Ik? Helemaal niet," zegt hij. Daarom denkt hij ook, niemand te kwetsen? Hij spert zijn blauwe ogen open en zegt stomverbaasd: "Maar dat is absoluut niet de bedoeling. Dat heb ik nooit nagestreefd. Ik probeer te vertellen van dingen die me fascineren, die ik leuk vind. En mijn vak is spelen met mogelijkheden." Klaas Koopman |