TROUW
Willem Schrama

De ups en downs van het luisterlied

17 maart 1977
Na een magere periode is er op het gebied van de Nederlandstalige muziek weer enige activiteit gaande. We bedoelen natuurlijk niet de smartlappenindustrie (die draait altijd wel door), maar meer het genre dat te pas en te onpas „het luisterlied" wordt genoemd. Om te beginnen dan maar een zeer actuele: Herman van Veens nieuwe dubbelalbum „Overblijven", (Harlekijn 2646.504), dezer week uitgebracht, tweeëneenhalf jaar na zijn laatste studio-lp „En nooit weerom". In die tussenperiode moesten zijn bewonderaars het stellen met het Live-album „Carré III" en een verzameling reeds uitgebrachte liedjes onder de titel „10 jaar Herman van Veen".


Nu dus iets geheel nieuws, en het is te horen dat er aan gewerkt is. Zijn angstwekkend mooie stemgeluid is nimmer voor kritiek vatbaar geweest, maar de laatste jaren riepen zijn teksten en optredens — althans voor mij — het imago op van iemand die met zijn eerlijkheid geen raad meer weet. Da's natuurlijk zeer persoonlijk, en daarom is het prettig te constateren dat „Overblijven" in dit opzicht veel meer een steekhoudende plaat is geworden.
Van Veen, geëngageerder dan ooit, toont nu veel gerichter en duidelijker zijn afschuw van maatschappelijke en politieke excessen zonder daarbij te vergeten de hand in eigen boezem te steken (... „hoe dikwijls stond ik op het punt de waarheid of wat daar voor doorgaat te vertellen ...").
Dat durf ik een groei te noemen. Van Veen komt nu veel geloofwaardiger over als hij — door Erik van der Wurff op de piano begeleid — prachtige teksten zingt uit twee erg mooie wiegeliedjes), het Gentse koor Collegium Vocale, het Weesper bejaardenkoor „Het Winterkoninkje" en tenslotte het veel te weinig gehoorde Nederlands Saxofoon Kwartet (het is zoeken naar een plaat). Het gaat me te ver om vijfentwintig nieuwe liedjes stuk voor stuk op een rij te zetten, ik wil volstaan met de genoegdoening dat met „overblijven" een de bundel „Prikkeldraad delen" van Hetty Vogelesang (een uitgave van Amnesty International) „Overblijven" biedt nog meer verrassingen. Naast , de bijna gebruikelijke bijdragen van zijn vaste medewerkers Harry Sachsioni, Hans Koppes, Martijn Alsters, Ger Smit en Erik van der Wurff, wordt medewerking verleend door sopraan Marjanne Kweksilber . De lp is in volwassen Nederlandse produktie op de markt gebracht


.Robert Long


Ze mogen elkaar niet zo, heb Ik begrepen, maar ook Robert Long verdient een pluim voor zijn nieuwe album „Levenslang" (EMI 064-25625). De teksten zijn smeriger van toon, al was het alleen maar omdat Robert Long zich meer laat leiden door zijn persoonlijke betrokkenheid bij relatieproblemen, de verwording van huwelijken, het „dichtgroeien" van carrieremakers etc.
Een wezenlijk bestanddeel van zijn plaat is ook zijn overweging dat hij rechtens is net zoveel met zijn homofilie te koop te mogen lopen als een ander dat met zijn heterofilie doet.
Dat maakt de teksten van „Levenslang" soms wat krampachtig, maar daar tegenover staat vaak een muzikale fundering die veel sterker is dan op zijn debuutalbum „Vroeger of later". De afsluiting van kant l bijvoorbeeld („Waar wou je heen gaan") verraadt een zeer eigen concept van componeren. De arrangementen zijn ook weer van Erik van der Wurff, die blijkens de resultaten ook aan deze plaat met overtuiging heeft gewerkt.