Haagsche Courant WILLEM PEKELDER |
Thuisgekomen uit de Verenigde Staten |
16 sep 1994 |
| Herman van Veen is al een jaar of drie niet meer in de Nederlandse theaters te zien geweest, maar hij is niet voorgoed vertrokken. Alleen moeten zijn trouwe fans nog even geduld hebben, want zijn eerste show in ons land is pas in januari 1996. Tot die tijd heeft de zanger/cabaretier het druk met andere dingen, zoals het buitenland. Hij is net een paar maanden terug uit de VS en Canada en volgend jaar gaat hij er weer optreden. In de pers werd zijn Amerikaanse show 'ln concert' alom bejubeld. Van Veen bleef er gistermiddag in de foyer van de Singer Concertzaal te Laren vrij nuchter onder. "Ach, de tournee was inderdaad geslaagd. Maar dat vind ik van mijn Amerikaanse debuut in 1983 ook. Ja, ik weet dat de pers daar toen anders over dacht, maar ik ben van mening dat het een goede tournee was. Kijk, natuurlijk viel het niet mee. Voor het eerst op het podium in New York, dat was heel bizar voor ons en voor New York trouwens ook. Ik doorbrak een Broadway-traditie. Maar nu ben ik daar de vent die in '83 z'n debuut maakte op Broadway. Dat is het verschil". Beroemd geworden in de Verenigde Staten? "We hebben een vast publiek, maar het zijn er geen miljoenen. Maar dat hebben we in Holland ook niet. Wat ik in Amerika heb gemerkt, is dat we ontzettend terug zijn bij het begin. Zoals Erik, Nard en ik zo'n vijfentwintig jaar geleden zijn begonnen. Gewoon weer met z'n drieën op toneel, heel klassiek. Ik heb het gevoel alsof we zijn thuisgekomen in de VS, maar wel met een kwart eeuw ervaring". Zien we straks een andere Herman van Veen na al die jaren van afwezigheid? "Nee, geen andere, wel een oudere. Ik verheug me er op weer in eigen land te spelen. In de eigen taal, want die spreek je toch het best. Het doet me onderhand pijn dat ik zolang ben weggeweest. De dingen gaan anders dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Kijk, als kind heb je een bepaald idee van het leven. Hou je van voetballen, dan wil je bij Ajax spelen, daarna bij een Italiaanse club en tenslotte weer bij Ajax. Ik wil spelen op die plekken waar het ook 1994 is, waar dingen gebeuren. In Parijs bij voorbeeld. Daar gebeurt ontzettend veel en als jij er in het theater staat, maak je daar deel van uit. Dat is een heerlijk gevoel". Maar dat gevoel heb je toch ook in Den Haag of Amsterdam? "Het verschil is de spanning. In Holland vertegenwoordig ik iets bekends en in New York ben ik de representant van een andere cultuur. In Nederland ben ik een gezellig kopje koffie, drankje maar wel zeer smakelijk.'In Nederland ontbreekt een stuk hevigheid in de herkenning. In New York heb je die hevigheid wel. Juist omdat je voor hen een vreemde vogel bent, zijn de mensen zeer getroffen wanneer ze in je werk iets herkennen. In de Alice Tully Hall in New York bij toen ik 'lch lieb dich nicht' van Kurt Weill zong. Geweldig". Dit lied is een van de veertien nummers op Van Veens nieuwste cd 'My cat and I', die gistermiddag door zangeres Lori Spee - tijdens de Amerikaanse tournee steun en toeverlaat van Van Veen - werd gepresenteerd. De schijf bevat songs in het Engels, Duits, Frans en Nederlands, die hij tijdens zijn optredens in Toronto, Boston en New York ten gehore heeft gebracht. Ook zijn nieuwste boek 'Lune', een 'betoverende hor- rot in vier taferelen', werd gelanceerd. Bovendien kregen Van Veen, Erik van der Wurff (vleugel) en Nard Reijnders (saxofoon en accordeon) gouden platen voor de cd's 'Anne', 'ln vogelvlucht 2' en 'Blauwe plekken' en een platina plaat voor Blauwe Plekken. Willem Pekelder |