DAGBLAD RIVIERENLAND
R.A. van Swaay

Bramen

16 aug 2003

Voor wie zich de afgelopen weken in een buitenlands pretparadijs heeft opgehouden of in eigen land in het koelste hoekje van zijn huis heeft zitten hittegolfen, zeg ik het maar even: de bramen zijn al grotendeels plukrijp. De natuur trekt zich niks aan van de conjunctuur en gaat zijn eigen progressieve gang zodat hij nu een paar weken op zichzelf vooruitloopt. Gisteravond reed ik door een beukenlaan in een dorpje ergens in de Peel en daar zag ik opvallend veel omhooggestoken konten die doen vermoeden dat daar de beukennootjes al voor het oprapen liggen en hier in het Rivierenland vliegen je bij een windvlaag de appels en de vlierbessen om de oren. Het is, kortom, de hoogste tijd om de handen uit de mouwen te steken op het land, ten kantore of op school.


God roept ons, broeders, tot de daad - schiet me ineens te binnen. Dat is de eerste regel van een lied dat ik in een christelijk zomerkamp moest zingen als heel klein jochie, lang geleden dus, en ik had nog geen idee van de dubbele betekenis van het woord daad. Toen ik daarover een vraag stelde, kreeg ik onmiddellijk strafcorvee want de christelijke kampleiding dacht kennelijk maar aan één betekenis. Pas na enige jaren kwam ik erachter hoe de vork in de steel zat en ik heb dat mij aangedane onrecht nooit vergeten en vergeven zal ik het ze evenmin. Misschien was dat wel de eerste braam op mijn tot dan toe onaangetaste kinderziel.

Op het repertoire van de Utrechtse theaterbard Herman van Veen staat het lied "Te Hooi en Te Gras"; een tekst van Rob Chrispijn met als refrein:

Samen bramen plukken,
samen schuilen onder één jas,
samenlopen van omstandigheden,
te hooi en te gras,
dat was wat het was.



Mooie regels en bovendien heel romantisch.

Zo moet ook een alleenstaande dame geredeneerd hebben die besloot haar handen uit de mouwen te steken en een poging te wagem om haar leven een nieuwe wending te geven door het plaatsen van een huwelijksadvertentie in een kwaliteitskrant. Of het de chaos in haar hoofd was dan wel de spanning voor het komende avontuur, zullen we nooit weten maar in de advertentie schreef de lieverd: Samen bramen plukken, samen schuilen onder het gras. Bij het lezen van die regel krijg je toch heel andere gedachten dan de schrijfster bedoeld moet hebben. Of had ze misschien het heimelijke plan om er met haar pas gevonden partner na het bramen plukken tussenuit te piepen?

Het is al weer enige tijd geleden dat die advertentie geplaatst is en het jammere is dat je nooit te horen krijgt of er reacties en zo ja wat voor soort reacties op binnengekomen zijn. Ook een kwaliteitskrant meldt dat helaas niet. Ik hoop voor haar dat het uiteindelijk allemaal toch nog goed gekomen is en die bramen niet geworden zijn tot krassen in haar bestaan. Bramen plukken kan nu in ieder geval volop en het ziet ernaar uit dat schuilen voorlopig nog niet hoeft.



R.A. van Swaay